Home / Liedjes / De klompies

De klompies

Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst

Goeieneivend, allegaar tesamen
wat hewwe jullie hier een skik!
Ik docht: ik loop ‘rs efkes binnen,
want weer skik is, deer bin ik.
Ja, jullie zelle wel zegge:
‘Jíj hewwe je toid aars had.’
Maar vroeger kon ik niet,
toen ‘k in de kloine joôs nag zat.
Ik hew ‘r tien, da’s gien gekhoid,
allegaar zo in ’t verskiet.
Ja, den komt ‘r heêl wat koike,
ik gun ’t ’n aar den ok niet.
Moin man, dat was zô’n prusser!
Een koetje of acht en den wat bouw,
en den hillegaar gien cente,
den raak je wel d’rs in ’t nauw.
Ik was bloid as alles weer te bed leê,
en ieder had weer zain gerak.
Den gong ‘k de klompies telle,
in ’t hossie, op moin gemak.
Maar ’t was ‘ris op een eivend,
deer was ien paar te kort.
Hoe of ‘k ok al telde,
’t wás en ’t bleef vort.
Ik zee: ‘Man, jij mot ‘ris koike,
d’r is ien paar te kort.’
Hai zoit: ‘Leit moin maar d’ris telle,
gaan jij maar d’ris efkes vort.’
Moin man an ’t tellen: ‘Ien, twei, drie paar,
vier, voif zes, zeuven paar, acht, negen…
Ja, vrouw, ien paar dat is ‘r niet.
Ik mis ’t kloinste paartje,
da’s ’t paartje van kloine Piet.
Ik hew ‘m toch z’n stikkies geven,
hai zat in ’t hoekie bai de kast,
den mot-ie later vort gaan weze,
tóen was-tie d’r, da’s vast.’
Wai an ’t zoeken in de skure,
op ’t erf en in de boet,
bai de ierpoel, bai de bure,
ja, zelfs in ’t hokkie bai de toet.
Nergens, nergens was oôs Pietje,
gien geluidje wier d’r hoord.
Ik liep ‘r al van te grienen,
mens, mens, wat was ik beloord.
Ik gong toe maar weer nei huis toe,
en deer was ’t ’n lawaai.
’t Kwam uit de bedstee in de koejes,
een spektakel en ’n kabaal!
Ze sliepe deer altoid mit z’n drietjes,
Jan en Kees en kloine Piet,
maar ik was veself niet woizer
of oôs Piet, die was ‘r niet.
Ik zee: ‘Hoe zel ’t nou weze
ik bin evegoed al zo akelig naar,
en den jullie nag zô’n herrie,
koppe dicht, hoor, allegaar!’
‘Ja, dát denk ‘k ok’, zoit Jantje.
‘Wai make hier voor niks gien pret,
oôs kloine Piet, die skopt oôs,
want hai lait mit klompies an te bed!’
Nou, ik bloid, da’ begroip je,
wég was opiens al moin verdriet!
het beddegoed zat vol met prut, oôr,
maar een standje kreeg Piet niet.

We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie

Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.

Sluiten