Ja, ik ben van het land, Dat de krachtige hand Van mijn volk heeft ontroofd aan de zee. Die nog kampt met d’ orkaan Om behoud van het strand, Met de branding, die brult op de reê. Dat land heb ik lief en dat land is mijn al, Het land, dat ik nimmer vergeten zal.
Ja, ik ben van het land, Dat zijn schepen bemant Met een ras, voor geen drommel vervaard, Van het stoere geslacht, Dat zijn vlag heeft geplant Aan de duistere hoeken der aard. Dat land heb ik lief en dat land is mijn al, Het land, dat ik nimmer vergeten zal.
Ja, ik ben van het land, Met de zonnige rand En zijn welige weiden met vee, Waar de korenzee ruist In de zomerse brand En de wouden zacht zingen van vreê. Dat land heb ik lief en dat land is mijn al, Het land, dat ik nimmer vergeten zal.
Ja, ik heb aan dat land Mijne liefde verpand En zijn naam zal ik roemen altijd. En ik blijf voor zijn eer Heel mijn leven gestand, Aan zijn heil blijf mijn streven gewijd. Dat land heb ik lief en dat land is mijn al, Het land, dat ik nimmer vergeten zal.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
