Maak uw keuze
Bekijk ook
de fruitmand?
M. de Best - 29-01-2018
| Type: | versje |
dit weet ik nog:
voor hen op de tafel staat een mand met lekker fruit
wat zien die appels geel en rood er toch geweldig uit
…mag ik er één? klinkt keer op keer
en wat een pret, voordurend aan knikt moeder weer
zijn dat manieren klinkt opeens de stem van Pa
de jongens roepen blij en luid: Mama knikt ja!
Meer weet ik niet, wie heeft de aanvulling?
SeniorPlaza.nl
Menu
Interactie
Populair
Nieuwsbrief
Aanmelden voor SeniorPlaza algemene maandelijkse nieuwsbrief
Copyright © 2024
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
Dit vers van B. van Meurs gaat over hetzelfde onderwerp. Misschien kun je het gebruiken.
Onder ’t appelen schellen
De moeder zat appelen te schellen
Mien huushouwing, dacht ze, wordt groot
Ik heb er genoeg mee te stellen
Al het ook mien man goed z’n brood.
Zij zag ze um de taafel doar zitten
Zes kienders- en aarige trop
Die speelden heel zuut met de pitten
Went ielk had z’n appeltje al op
Ze zag op hun wengskes en kleurtje
Deur ‘t heldere lamplicht bestraald
Nee dacht ze, gen één bellefleurtje
Da daar ien de verte bij haalt
Toen de oudste het krullige Mientje
Veur ielk nog een appeltje vroeg
Gaf ze aanstonds weer ‘n hallef dozientje
Maar nou zei ze, nou is ’t genoeg
Ze had met die zes wa te stellen
De zorg van en moeder is groot
Toen ruste ze en bietje van ‘t schellen
Lei effkes de hand ien de schoot.
En ‘t heuf kwiem veurover gebogen
En ‘t schiemerde haar veur ‘t gezicht
Toen viel et gordientje der ogen
Zo zwaar van de slaap zachtjes dicht
Zo zat ze daor nog gen minuutje
Of de ondeugden hadden het gezien
Eén leit, st, de vinger op ‘t snuutje
En fluusterde de anderen wat ien.
En ielke deed de schoen van de vuutjes
Liep langzaam en stil naar haar toe
En vroeg dan heel zuutjes, heel zuutjes
Zeg, mag ik nog en appeltje moe?
As moeder dan slaopende knikte
Alschoon ze niks heurde en niks zag
Nam ielk da veur ja op, en pikte
Een appel, en schoot ien de lach.