Wat we willen, zeiden ze, is iets
om te hebben. Een huis, een thuis.
Een plek om voorgoed te blijven.
Voor de kinderen om te spelen.
Ze hebben gedroomd van simpel geluk.
Van warme stilte en oud worden
met elkaar. Van zomers
die altijd zomers zijn.
Het ruime gevoel
van rijkdom zonder geld.
En hoe ze roerloos met niets,
alleen nog verdriet, zo zwijgend
dat niemand wist hoe te beginnen,
hun dagen herhaalden.
Hoe de schemer hen opnam.
Hoe hun uitzicht verdween.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
