eens sloten uil en adelaar
de vree te gaar.
De vriendenkus werd wederzijds gegeven,
met plechtige belofte dat zei:
De jongskens van mekaar nooit zouden scha nog raken…
….dit zijn de jongskens niet van mijne vriend de uil…te lelijk om te donderen,
moet het u dan verwonderen dat ik in ….uwe jongskens verslond?
…
want altijd zegt een moeder: “mijn kind schoon kind”
Professor Uil Professor Uil is heel geleerd, dat weet tocht iedereen! Maar zo verstrooid!…
Hallo, meneer De Uil Hallo, meneer de Uil Waar brengt u ons naar toe? Naar Fabeltjesland?…
X
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
Weet nu echt niemand van wie het gedicht “De uil en de adelaar” is?
In de jaren 50 moest men dat opzeggen in de klas in Belgie.