Mijn vader zong voor ons vroeger de liedjes…
Er zat een vogeltje in de boom die kon niet kakken, er was een veertje aan zijn poepertje blijven plakken.
En er zat een wandluis voor de ramen … holadie ee holadie..oo
Ben benieuwd waar die liedjes vandaan komen.
Kom net van mijn werk en zit gelijk ergens in de jaren 50. Voel me weer even dat kind bij papa op schoot. En mama die zegt dat hij niet zulke liedjes mag zingen omdat de kinderen dat morgen op straat zullen gaan zingen. Pa’s antwoord dat dan de mensen ook nog even kunnen lachen. En ik kan nu op mijn verjaardag de hele zuster en broederschare laten mee genieten! Nogmaals bedankt.
Er was eens een vogeltje dat kon niet meer kakken
Er was een veertje aan zijn poepertje blijven plakken
Hij zei pedie, hij zei peda, hij zei pedomme
Hoe is dat veertje aan mijn poepertje gekomme?
(Versie 2 – Joodse versie)
Er was een vogeltje dat niet meer konde kakken
Er was een veertje aan zijn tochusje gaan plakken
Hij zei verdie, hij zei verda, hij zei verdomme
Hoe is het veertje aan mijn tochusje gekomme?
(Versie 3)
Er was eens een vogeltje dat kon niet meer kakken
Er was een pluimpje aan zijn poepertje blijven plakken
Hij zei pedie, hij zei peda, hij zei pedomme
Hoe is dat pluimpje aan mijn poepertje gekomme?
Hij scheurde met zijn kontje
Over het grondje
Hij zei verdie, verda, verdaf
Dat veertje wil er maar niet af.
Hij ging zitten met zijn gatje
In een warm badje
En spetter spieter spater
het veertje ging er af in het water.
Der was een vogelke en da bieske kon niet kakken,
der was een pluimeke aan zijn poepeke blijven plakken.
Het zei: a hi, het zei: a oe, het zei: verdomme!
Hoe is dat pluimeke aan m’n poepeke gekomme?
Toen kwam da vogelke zijn moeder aangevlogen,
en di é dat pluimeke van zijn poepeke gezogen.
en wat daar mee kwam heel veel ver weg weer uitgespogen
dat was gemakkelijk een emmer vol!
De noste kie zat dat schoon bieske weer, och arme
Met constipatie, nen blokkage van de darmen
Het bieske dacht alweer een pluimeke te voelen
En dat deed subiet zijn bips op slot
Het krabde met zijn putje,
het trok eens aan zijn fluitje,
het pikte met zn snuitje,
het duwde met zn knie,
het prutste met een takske,
trok aan zijn zakske,
maar het verlossend kakske da kwam maar niet!
Na een tietje kreeg dat bieske wel een stoma
Da is een kakske in een zakske met aroma
Nu bevrijd voor zijn fobie voor losse pluimkes,
Vliegt dat schone bieske rond
Daar was een vogelke da kon nemië kakken
Daar was een pluimke aan zijn poepeke blijven plakken
Het zee ahie het zee ahoe het zee verdomme
Hoe is da pluimke aan mijn poepeke gekomen
Toen kwam da vogelke ze moeder aangevlogen
en die hè dat pluimke van zijn poepeke gezogen
En wat er meekwam heel ver weg weer uitgespogen
Da was gemakkelijk nen emmer vol!
Het krabde mee ze peutje
het trok eens aan ze fluitje
het pikte mee ze snuitje
het duwde mee zijn knie
Het prutste mee een takske
trok aan ze zakske
maar het verlossend kakske
dat kwam maar nie
Daar was e vogelke da kon nemië kakken
Daar was een pluimke aan ze poepeke blijven plakken
Het zee ahie het zee ahoe het zee verdomme
Hoe is da pluimke aan mijn poepeke gekomen!
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
Geweldig bedankt!
Kom net van mijn werk en zit gelijk ergens in de jaren 50. Voel me weer even dat kind bij papa op schoot. En mama die zegt dat hij niet zulke liedjes mag zingen omdat de kinderen dat morgen op straat zullen gaan zingen. Pa’s antwoord dat dan de mensen ook nog even kunnen lachen. En ik kan nu op mijn verjaardag de hele zuster en broederschare laten mee genieten! Nogmaals bedankt.
Hier dan het liedje over de wandluis
Op Het Eiland Suriname
Op het eiland Suriname
Holadie-ee holadio
Zat een wandluis voor de ramen
Holadie-ee holadio
Waar zat die wandluis naar te kijken
Holadie-ee holadio
Naar een olifant die stond te zeiken
Holadie-ee holadio
Waar is die wandluis toen gebleven
Holadie-ee holadio
Met de zeikstroom meegedreven
Holadie-ee holadio
Edith, Nog steed niets over die wandluis.
Er was eens een vogeltje dat kon niet meer kakken
Er was eens een vogeltje dat kon niet meer kakken
Er was een veertje aan zijn poepertje blijven plakken
Hij zei pedie, hij zei peda, hij zei pedomme
Hoe is dat veertje aan mijn poepertje gekomme?
(Versie 2 – Joodse versie)
Er was een vogeltje dat niet meer konde kakken
Er was een veertje aan zijn tochusje gaan plakken
Hij zei verdie, hij zei verda, hij zei verdomme
Hoe is het veertje aan mijn tochusje gekomme?
(Versie 3)
Er was eens een vogeltje dat kon niet meer kakken
Er was een pluimpje aan zijn poepertje blijven plakken
Hij zei pedie, hij zei peda, hij zei pedomme
Hoe is dat pluimpje aan mijn poepertje gekomme?
Hij scheurde met zijn kontje
Over het grondje
Hij zei verdie, verda, verdaf
Dat veertje wil er maar niet af.
Hij ging zitten met zijn gatje
In een warm badje
En spetter spieter spater
het veertje ging er af in het water.
Edith de gevolgen kunnen kennelijk groot zijn.
Der was een vogelke en da bieske kon niet kakken,
der was een pluimeke aan zijn poepeke blijven plakken.
Het zei: a hi, het zei: a oe, het zei: verdomme!
Hoe is dat pluimeke aan m’n poepeke gekomme?
Toen kwam da vogelke zijn moeder aangevlogen,
en di é dat pluimeke van zijn poepeke gezogen.
en wat daar mee kwam heel veel ver weg weer uitgespogen
dat was gemakkelijk een emmer vol!
De noste kie zat dat schoon bieske weer, och arme
Met constipatie, nen blokkage van de darmen
Het bieske dacht alweer een pluimeke te voelen
En dat deed subiet zijn bips op slot
Het krabde met zijn putje,
het trok eens aan zijn fluitje,
het pikte met zn snuitje,
het duwde met zn knie,
het prutste met een takske,
trok aan zijn zakske,
maar het verlossend kakske da kwam maar niet!
Na een tietje kreeg dat bieske wel een stoma
Da is een kakske in een zakske met aroma
Nu bevrijd voor zijn fobie voor losse pluimkes,
Vliegt dat schone bieske rond
Edith,
met dank aan zijn moeder kan hij weer…
Daar was een vogelke da kon nemië kakken
Daar was een pluimke aan zijn poepeke blijven plakken
Het zee ahie het zee ahoe het zee verdomme
Hoe is da pluimke aan mijn poepeke gekomen
Toen kwam da vogelke ze moeder aangevlogen
en die hè dat pluimke van zijn poepeke gezogen
En wat er meekwam heel ver weg weer uitgespogen
Da was gemakkelijk nen emmer vol!
Het krabde mee ze peutje
het trok eens aan ze fluitje
het pikte mee ze snuitje
het duwde mee zijn knie
Het prutste mee een takske
trok aan ze zakske
maar het verlossend kakske
dat kwam maar nie
Daar was e vogelke da kon nemië kakken
Daar was een pluimke aan ze poepeke blijven plakken
Het zee ahie het zee ahoe het zee verdomme
Hoe is da pluimke aan mijn poepeke gekomen!
Guy Mortier & Kapitein Winokio