In de jaren 80, meen ik, ben ik een rondeel tegengekomen van Lenze Bouwers over een demente vrouw. De beginregel is: ‘Waar is mijn tasje toch? Ik ben het kwijt’. Het gedicht staat niet in een bundel. Heeft iemand het? Kent iemand het? Ik zou er heel blij mee zijn, alvast vriendelijk dank.
Beste Hanneke,
Dank voor het meedenken, maar dit is ‘m niet. De beginregel is echt letterlijk zoals ik hem in mijn oproep citeerde, en die regel komt ergens halverwege en aan het eind van het rondeel weer terug.
Beste Hanneke,
Dank voor het meedenken, maar dit is ‘m niet. De beginregel is echt letterlijk zoals ik hem in mijn oproep citeerde, en die regel komt ergens halverwege het en aan het eind van het rondeel weer terug.
Complex
Ik vergis me, klonk het steeds vaker;
En ook: dat weet ik niet meer!
Waar is mijn tas toch gebleven?
Waar zette ik die neer?
Toen werd de vis een vogel,
De appel onverklaarbaar een banaan!
Het woord verloor zijn vaste waarde;
De persoon: het unieke van zijn bestaan!
De zin verloor het ritme,
De inhoud moeilijk te verstaan.
Die mens is een gewaardeerd mens gebleven,
En daar wordt zorgzaam mee omgegaan!
Gerelateerd:
Dementie Met gemengde gevoelens ga ik naar je toe,ik ben zo leeg, ik…
Feest van Gedicht Ik heb je gedragen voorgedragen heb ik je. Zo'n ogenschijnlijk licht gedicht…
X
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
Beste Hanneke,
Dank voor het meedenken, maar dit is ‘m niet. De beginregel is echt letterlijk zoals ik hem in mijn oproep citeerde, en die regel komt ergens halverwege en aan het eind van het rondeel weer terug.
Beste Hanneke,
Dank voor het meedenken, maar dit is ‘m niet. De beginregel is echt letterlijk zoals ik hem in mijn oproep citeerde, en die regel komt ergens halverwege het en aan het eind van het rondeel weer terug.
Bedoel je dit gedicht Annemiek
Complex
Ik vergis me, klonk het steeds vaker;
En ook: dat weet ik niet meer!
Waar is mijn tas toch gebleven?
Waar zette ik die neer?
Toen werd de vis een vogel,
De appel onverklaarbaar een banaan!
Het woord verloor zijn vaste waarde;
De persoon: het unieke van zijn bestaan!
De zin verloor het ritme,
De inhoud moeilijk te verstaan.
Die mens is een gewaardeerd mens gebleven,
En daar wordt zorgzaam mee omgegaan!