Als de najaarszonnestralen,
vallen op de grond.
En de herfstwind dorre blaadren,
voortjaagt ver in ‘rond.
Als de schaduwen verschijnen,
op het vlakke veld.
…
een geheim verte-eld.
Zegt de herfst weer zacht tot mij-ij,
ziet de oogsttijd is voorbij.
er zijn nog meer flarden bekend al gezocht op internet helaas niet gevonden.
misschien hier?
‘t Is herfst in ‘t bos, de bladeren vallen.
Het is een pracht van kleuren, geel tot bruin.
De eekhoorn verzamelt nootjes voor de winter,
De laatste rode rozen bloeien in mijn tuin.
De herfst is mooi, zo zeg ik in gedachten,
Het zachte zonlicht zevert door ‘t nog niet gevallen blad,
Straks staan de bomen kaal en is het winter,
Maar dan lijkt door de sneeuw en ‘t rijp,
het woud, een sprookjesstad.
Zo heeft elk jaargetij zijn voor en tegen,
De lente, met haar eerste bloempjes fijn.
Maar soms vernielt ‘n voorjaarsstorm dit prille,
En ‘t kijken naar die zwart gewaaide bloempjes doet mij pijn.
Ook in de zomer is het niet altijd zonneweelde,
Vaak maakt het onweer aan de vreugd een end.
Maar na de regen komt toch steeds de zon weer,
Die met haar koesterende stralen ons verwent.
Ik ben nu toe aan de herfst van ‘t leven
En langzaam komt er ook voor mij de winter aan,
Mijn jeugd waar ik wat achteloos doorheen liep,
Wat is mijn levenszomer snel voorbij gegaan.
Maar dankbaar kijk ik naar mijn mooie rozen,
Zo mag er ook voor mij nog liefde bloeiend zijn.
Ik ben vereend nog met mijn man en kind’ren,
En door hun liefde voel ik minder pijn.
Mijn leven was als de natuur niet altijd vrolijk,
Maar toch wil ik mijn schepper dankbaar zijn,
En ik zal aan ‘t eind met hoop en blijheid zeggen,
Heer het is goed, toch was het leven fijn.
Bron: M. Lettinga-Bakker
Gerelateerd:
't Is herfst 't Is herfst en onder de bomen zijn paddenstoelen gekomen Wat staan…
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
Misschien zoek u dit gedicht?
De jaargetijden
‘t Is herfst in ‘t bos, de bladeren vallen.
Het is een pracht van kleuren, geel tot bruin.
De eekhoorn verzamelt nootjes voor de winter,
De laatste rode rozen bloeien in mijn tuin.
De herfst is mooi, zo zeg ik in gedachten,
Het zachte zonlicht zevert door ‘t nog niet gevallen blad,
Straks staan de bomen kaal en is het winter,
Maar dan lijkt door de sneeuw en ‘t rijp,
het woud, een sprookjesstad.
Zo heeft elk jaargetij zijn voor en tegen,
De lente, met haar eerste bloempjes fijn.
Maar soms vernielt ‘n voorjaarsstorm dit prille,
En ‘t kijken naar die zwart gewaaide bloempjes doet mij pijn.
Ook in de zomer is het niet altijd zonneweelde,
Vaak maakt het onweer aan de vreugd een end.
Maar na de regen komt toch steeds de zon weer,
Die met haar koesterende stralen ons verwent.
Ik ben nu toe aan de herfst van ‘t leven
En langzaam komt er ook voor mij de winter aan,
Mijn jeugd waar ik wat achteloos doorheen liep,
Wat is mijn levenszomer snel voorbij gegaan.
Maar dankbaar kijk ik naar mijn mooie rozen,
Zo mag er ook voor mij nog liefde bloeiend zijn.
Ik ben vereend nog met mijn man en kind’ren,
En door hun liefde voel ik minder pijn.
Mijn leven was als de natuur niet altijd vrolijk,
Maar toch wil ik mijn schepper dankbaar zijn,
En ik zal aan ‘t eind met hoop en blijheid zeggen,
Heer het is goed, toch was het leven fijn.
Bron: M. Lettinga-Bakker