Ik ben 72 jaar en huil nog altijd om dit soort liedjes en verhalen. Ik had het tijdens de Kersttijd altijd moeilijk met vertellen, het meisje met de zwavelstokjes is me nooit gelukt. Wanneer mijn vader op de piano het lied speelde van die arme bedelknaap ging ik op de trap zitten huilen. Na zo’n 64 jaar is het weinig veranderd.
Eenzaam liep langs ’s Heren straten
’n Arme moeder met haar kind
Vader kon niet meer verdienen,
Want de stumper hij was blind
Beed‘lend keek de arme moeder
Ied’e wandelaar vragend aan
En haar lieve kleine kindje
Moest op blote voetjes gaan.
Dagen lang moest zij zo beeld’len
Voor een schamel stukje brood,
Niemand kwam hen ooit verblijden
Of hen steunen in de nood,
Winter kwam met gure dagen
En het kindje kreeg het koud,
Daarom kwam ze kousjes vragen
Aan haar moe, die van haar houdt.
Moeder ging toen met haar kindje,
Droef te moe, weer naar de straat,
Beed’lend voor haar kleine lieveling
’t Was reeds donker, ’t werd al laat.
Eind’lijk kreeg zij van een dame
Toen drie kwartjes in haar hand,
Vlug toen naar een kousenwinkel
Aan den stille overkant.
Aarz’lend trad zij daar naar binnen
En haar kindje lachte blij,
Kousen vraagt ze, voor mijn kleine
Dikke wollen, niet van zij.
En haar lieveling had al spoedig
Een paar warme kousjes aan,
Dol van blijdschap vliegt het kindje
Kussend op haar moeder aan.
Dan vraagt moeder angstig bevend
Wat dat kousje kosten moet:
‘Ene gulden, vijf en twintig’
Want de kwaliteit is goed.
Droevig kijkt de arme moeder
Dan haar kleine lieveling aan
Die de kousjes uit moest trekken
Minder mochten ze niet gaan.
Gerelateerd:
Kerstliedje In de donkere dagen van kersttijd is een kind van licht gekomen.…
X
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
Heel mooi, maar helaas niet het lied wat ik zoek.
heet Kerstlied, geschreven door Ferrie muziek van Louis Noiret, Johhny Jordaan heeft het ook gezongen.
Ik ben 72 jaar en huil nog altijd om dit soort liedjes en verhalen. Ik had het tijdens de Kersttijd altijd moeilijk met vertellen, het meisje met de zwavelstokjes is me nooit gelukt. Wanneer mijn vader op de piano het lied speelde van die arme bedelknaap ging ik op de trap zitten huilen. Na zo’n 64 jaar is het weinig veranderd.
De dure kousen.
Eenzaam liep langs ’s Heren straten
’n Arme moeder met haar kind
Vader kon niet meer verdienen,
Want de stumper hij was blind
Beed‘lend keek de arme moeder
Ied’e wandelaar vragend aan
En haar lieve kleine kindje
Moest op blote voetjes gaan.
Dagen lang moest zij zo beeld’len
Voor een schamel stukje brood,
Niemand kwam hen ooit verblijden
Of hen steunen in de nood,
Winter kwam met gure dagen
En het kindje kreeg het koud,
Daarom kwam ze kousjes vragen
Aan haar moe, die van haar houdt.
Moeder ging toen met haar kindje,
Droef te moe, weer naar de straat,
Beed’lend voor haar kleine lieveling
’t Was reeds donker, ’t werd al laat.
Eind’lijk kreeg zij van een dame
Toen drie kwartjes in haar hand,
Vlug toen naar een kousenwinkel
Aan den stille overkant.
Aarz’lend trad zij daar naar binnen
En haar kindje lachte blij,
Kousen vraagt ze, voor mijn kleine
Dikke wollen, niet van zij.
En haar lieveling had al spoedig
Een paar warme kousjes aan,
Dol van blijdschap vliegt het kindje
Kussend op haar moeder aan.
Dan vraagt moeder angstig bevend
Wat dat kousje kosten moet:
‘Ene gulden, vijf en twintig’
Want de kwaliteit is goed.
Droevig kijkt de arme moeder
Dan haar kleine lieveling aan
Die de kousjes uit moest trekken
Minder mochten ze niet gaan.