Ik zie op mijn oude handen…
hun taak is bijna gedaan…
Brachten ze eer of schande ?
Brachten ze zegen aan ?
O mijn handen, mijn handen !
Nu moeten ze spoedig vergaan.
Zij hebben rimpels en vouwen,
vlekken bruin, die geen water wischt.
Ach! Al te groot vertrouwen!
Wat hebben zij zich vergist—
Mijn handen! mijn handen! hoe dikwijls
hun schoonst bedoelen gemist.
Nu gaan ze welken en kwijnen,
ze laten zich niet meer gebin,
uiteen valt de kunstige, fijne
gehoorzame machien—
O mijn handen, gauw zal ik
uw schrift niet langer zien.
Dan worden ze mager en beeven,
in verlangen naar eeuwige rust,
dan is het laatste woord geschreven
he laatste kaarsje gebluscht.
En mijne handen, mijne handen voor ’t laatst nog
door lieve lippen gekust.
Nog eens doet mijn wil hen buigen
in gehoorzaamheid naar elkaar.
Zij zullen blijven getuigen.
van mijn gang tot der zaligen schaa.
O mijn handen, mijn handen! verstijfd dan
in duurend aanbiddings-gebaar.
Uit: Gedichten, een bloemlezing, 1959.
Frederik van Eeden
Dirk bij de overzicht van gedichten staan gedichten over mijn handen dan tikt u de letter M aan en handen dan tik je de letter H aan handen en handkus misschien heb je hier wat aan
Gerelateerd:
Klap in je handen Al wonen we niet in de bergen,We houden van stemming en jool,En…
Mijn handen Ik zie op mijn oude handen, hun taak is bijna gedaan. Brachten…
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
Oude handen
Ik zie op mijn oude handen…
hun taak is bijna gedaan…
Brachten ze eer of schande ?
Brachten ze zegen aan ?
O mijn handen, mijn handen !
Nu moeten ze spoedig vergaan.
Zij hebben rimpels en vouwen,
vlekken bruin, die geen water wischt.
Ach! Al te groot vertrouwen!
Wat hebben zij zich vergist—
Mijn handen! mijn handen! hoe dikwijls
hun schoonst bedoelen gemist.
Nu gaan ze welken en kwijnen,
ze laten zich niet meer gebin,
uiteen valt de kunstige, fijne
gehoorzame machien—
O mijn handen, gauw zal ik
uw schrift niet langer zien.
Dan worden ze mager en beeven,
in verlangen naar eeuwige rust,
dan is het laatste woord geschreven
he laatste kaarsje gebluscht.
En mijne handen, mijne handen voor ’t laatst nog
door lieve lippen gekust.
Nog eens doet mijn wil hen buigen
in gehoorzaamheid naar elkaar.
Zij zullen blijven getuigen.
van mijn gang tot der zaligen schaa.
O mijn handen, mijn handen! verstijfd dan
in duurend aanbiddings-gebaar.
Uit: Gedichten, een bloemlezing, 1959.
Frederik van Eeden
Van Frederik van Eeden?
Oude handen
Dirk bij de overzicht van gedichten staan gedichten over mijn handen dan tikt u de letter M aan en handen dan tik je de letter H aan handen en handkus misschien heb je hier wat aan