Type: | versje |
hallo,
vroeger kenden wij dit versje en het begon zo:
Jantje zag eens pruimen hangen
als eieren zo groot
het scheen dat Jantje ze wou gaan plukken
ofschoon zijn vader het hem verbood.
Verder kan ik het niet meer.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
Pruimejantje (naar H. van Alphen)
John O’Mill 1915-2005
Jantje zag eens pruimpjes hangen
Oh, als eieren zo groot;
De tuinman zag zijn bolle wangen
Sloeg de vuile gapper dood.
Zoals ik het mij herinner, is het zo:
Jantje zag eens pruimpjes hangen
O, als eieren zo groot
’t scheen dat Jantje wou gaan plukken
‘Schoon zijn vader ’t hem verbood.
“Hier is” zei hij “noch mijn vader, noch de tuinman die het ziet.
Aan een boom zo volgeladen mist men 5,6 pruimpjes niet.
Maar ik zal niet plukken, ik loop heen.
Zou ik om een handvol pruimen ongehoorzaam wezen? Neen!”
Maar zijn vader die hem stil beluisterd had,
kwam hem onder ’t lopen tegen, vooraan op het middenpad.
“Kom, mijn Jantje, kom mijn kleine hartendief,
nu zal vader pruimpjes plukken, nu heeft vader Jantje lief.
En papa ging aan ’t schudden, Jantje raapte schielijk op.
Jantje kreeg z’n hoed vol pruimen en liep heen in een galop
Hartelijke groeten,
Jantje zag eens pruimen hangen
Jantje zag eens pruimen hangen,
O! als eieren zo groot.
’t Scheen, dat Jantje wou gaan plukken,
Schoon zijn vader ’t hem verbood.
Hier is, zei hij, noch mijn vader,
Noch de tuinman, die het ziet:
Aan een boom, zo vol geladen,
Mist men vijf, zes pruimen niet.
Maar ik wil gehoorzaam wezen,
En niet plukken; ik loop heen.
Zou ik om een hand vol pruimen
Ongehoorzaam wezen? Neen !
Voort ging Jantje, maar zijn vader,
Die hem stil beluisterd had,
Kwam hem in het lopen tegen
Vooraan op het middenpad.
Kom mijn Jantje, zei de vader,
Kom mijn kleine hartedief!
Nu zal ik u pruimen plukken,
Nu heeft vader Jantje lief.
Daarop ging Papa aan ’t schudden,
Jantje raapte schielijk op.
Jantje kreeg zijn hoed vol pruimen,
En liep heen op een galop.
Hier het gedicht van Jantje zag eens pruimen hangen.
De Pruimeboom – H. van Alphen
Jantje zag eens pruimen hangen
O als eieren zo groot
’t scheen dat jantje wou gaan plukken
Schoon zijn vader ’t hem verbood
Hier is hij zei hij,noch mijn vader
Noch de tuinman die het ziet
Aan een boom zo vol geladen
Mist men vijf zes pruimen niet
Maar ik wil gehoorzaam wezen
En niet plukken ;ik loop heen
Zou ik om een handvol pruimen
Ongehoorzaam wezen ? neen
Voort ging jantje ;maar mijn vader
Die hem stil beluisterd had
Kwam hem onder het lopen tegen
Vooraan op het middelpad
“Kom mijn jantje”zei de vader
Kom mijn kleine hartedief!
Nu zal ik pruimen plukken
Nu heeft vader jantje lief ‘
Daarop gingpapa aan het schudden
Jantje raapte schielijk op
Jantje kreeg zijn hoed vol pruimen
En liep heen op een galop