witvoetje het veulen

4 reacties

1. Erwin Roggema

   22 oktober 2015 om 23.01

   Heel hartelijk dank.
   Dat is het verhaalje wat ik zocht.
   Je maakt me hier heel blij mee Jeanne Albers.
2. Jeanne Albers

   9 oktober 2015 om 12.21

   Witvoetje het veulen

   Veulentje Witvoet zei eens op een dag
   ‘Ik wou dat ik de wijde wereld eens zag’.
   Zijn moeder sliep rustig en zonder geluid
   stapte Veulentje Witvoet de paardenstal uit.
   Maar ó wat een schrik, ’t gebeurde heel vlug,
   de wind blies de deur dicht en hij kon niet meer terug.
   ‘O hè’, dacht hij angstig. ‘Wat heb ik gedaan?
   Hoe kan ik nu ooit nog die stal binnengaan?’
   Toen hoorde hij piepen, en heel hard gelach.
   En weet je wat Veulentje Witvoet toen zag?
   De varkens, de kippen, de eenden, de haan.
   Ze keken hem allemaal heel verbaasd aan.
   Ze piepten en kwekten en lachten hem uit.
   Er rolden twee tranen langs Witvoetje’s snuit.
   Hij hinnikte: ‘Kun je niet aardiger zijn?
   Ik heb zo’n verdriet en ik ben nog zo klein.’
   ‘Zo klein? Hoe oud ben je dan?’, vroeg het kalf
   ‘Ruim een maand’, zuchtte hij. ‘Maar nog geen anderhalf.’
   De ganzen gaggelden vol medelij,
   en haalden hun vriendje het hondje erbij.
   ‘Waf, waf’, zei het hondje. ‘Ik weet goede raad.
   We gaan naar Baas Boer toe, die is heus niet zo kwaad.
   En als je het vraagt, brengt hij je weer vlug
   naar de stal en het hooi en je moeder terug.’
   ‘Hoera’, riep het veulentje en in galop
   holde hij door de wei met het hondje voorop.
3. Erwin Roggema

   21 mei 2015 om 23.27

   Ik begrijp niet helemaal wat u bedoelt
   Ingrid Vos
4. Ingrid de Vos

   21 mei 2015 om 10.18

   Lees net uw tekst. Komt als geroepen!