Apenvreugd!

Zo waren er eens twee apen normaal wonend in een boom.
Maar zij waren gek op paarden, En dat is nu niet gewoon.
Nu woonde in dat bos daar, nog een echte tovervrouw.
Die zou hun wel kunnen helpen.maar ja, hoe moest dat nou?
Zei wilden haar wel vertellen, van hun beider grote wens.
Maar zij konden nog niet spreken, want zij waren nog geen mens.
Zij sloegen aan het denken.hoe los je toch zoiets op?
Zo kwam er na heel veel denkwerk, een goed ideetje in hun kop.
En ’s avonds, in de schemer, zij hadden wel reuze gein.
Toen pikten zij voor hen beide, wat passende kleding van een lijn.
En daar ergens in een werkplaat, gelegen nabij een vuilnisstort.
Daar vonden zij wat spullen, daarvan maakten zij een bord.
Daarop stond fors geschreven, wij, beide zijn helaas doofstom.
Maar kunnen wel keihard werken, en wij geven nergens om.
Zo gingen zij de boer op, bonkten luid op iedere deur.
Zij lieten dan het bord zien, al gaf dat wel veel gezeur.
Want willen jullie intern? Hoeveel dachten jullie als loon?
Zij schudde maar wat en zwaaide, als was alles heel gewoon.
Totdat er na toch wel vele dagen, eindelijk een boer er wel iets in zag.
Maar, wel zeven dagen werken, en geen ene vrije dag!
Voor honderd knaken wekelijks, een bed en ook de kost.
Zij werkten echt als paarden en voelden zich een vorst.
Zo door hun werk met paarden daar op die boerderij.
Leerden zij ook goed rijden en gevoelden zij zich vrij.
Zo verliepen er dan vele jaren en gebeurde het op een goede dag.
Dat er de toverfee voorbij kwam, die daar beide zwoegen zag.
Zij sprak hen aan en vroeg hun wat hun tot dit zware werk bewoog.
Maar zij gingen door met werken en tilden hun bord omhoog.
En, door medelij bewogen, bij het zien van zoveel leed.
Sloeg zij gelijk aan het toveren, wat zij haast nooit meer deed.
Dat was nog niet eenvoudig dus het duurde nogal lang.
Maar toch, na enkele uren, kwam het langzaam aan op gang.
De eerste tijd, gestotter, maar toen zinnetjes, heel kort.
En toen het avond was geworden vernielden zij het bord.
Bedankten, heel uitbundig toen de goede toverfee.
Zij gingen rustig slapen, gelukkig en zeer tevree
Toen ’s morgens naar de boer toe, zij spraken luid en veel.
Wij gaan U nu verlaten, geef ons nu geld ons deel!
Zij kochten toen twee paarden en voor ieder een goed pak.
En hadden om te reizen, nog voldoende geld op zak.
Waarom ik nu dit verhaal schrijf? Het is maar hoe je het beziet.
Maar slim zijn is wel handig, of dacht je soms van niet?
Want wil je iets bereiken, waar ligt dan wel de grens?
Als het apen kan gelukken om ook te worden mens!