Home / Verhalen / Bissenis

Bissenis

Als opa weer eens op zijn vertelstoel zit.
Met een kleinkind gezellig op zijn schoot.
Dan komen er pas van die echte verhalen los.
Met een fantasie, zo onuitputtelijk groot.
De waarheid ligt er ongeveer zo’n beetje tussenin.
Wel wordt het zo hier en daar wel wat versierd.
Maar lekker spanend is het toch altijd wel.
Zodat het hen beide ook steeds weer pleziert.
Je voelt gewoon de spanning stijgen bij zo’n kind.
Je voert het dan ook tergend langzaam op.
Kabouters, heksen, goede en kwade tovenaars.
Bezwerend vaak en dan weer volop in galop.
De goede fee. Het arme kind, de tovervrouw.
Spookachtig ook, die schimmen op de hei.
Heel vaak verdwaalt, maar komen altijd thuis.
En dan zijn wij immers allemaal weer heden blij?
Voor mij blijft wel de moeilijke vraag bestaan.
Wat er nu al zoal door zo’n kinderhoofdje gaat.
Zij denken niet zo moeilijk, anders, dat staat vast.
En zo wordt het soms vanzelf weer veels te laat.
Als zij dan (geeuwend) naar hun bedje gaan.
Gaan de verhalen in hun hoofdjes nog even door.
Zodat ik ook vaak de andere morgen dan.
Soms eigenlijk vanzelf het vervolg bedachtzaam hoor.
Zo vind ik het opa zijn toch wel een vak apart.
Dat komt eigenlijk dat je hebt nu veel meer tijd.
Dan toen je zelf nog een hard werkende vader was.
En soms bespeur ik bij mijzelf toch even iets van spijt.
Dat je toen even niet wat meer tijd genomen hebt.
Want helaas, de zaken gingen nu eenmaal voor.
Maar ook al die gedane zaken keren niet.
Dat is toch een waar spreekwoord hoor!

Niet wat je zoekt? Plaats een oproep!

Zelf een verhaal toevoegen

Terug naar overzicht

Maak uw keuze

Bekijk ook

Bissenis

SeniorPlaza.nl

Menu

Interactie

Populair

Nieuwsbrief