De jongen!

Ik was nog veel jonger, sneller en dapperder dan nu. Niet dat ik erg mag klagen want de conditie is nog steeds prima. Maar op die goede of liever gezegd kwade dag kreeg ik toch iets te verwerken. Alvorens men mij gaat betichten van een teveel aan fantasie even dit: Dit verhaal is volledig waar en helemaal beleefd door ondergetekende. Dat ik dit nu pas zo blijmoedig kan neerschrijven heeft zo zijn oorzaak. Vanwege de frustratie van het gebeurde kon ik er nooit toe komen. Totdat dat lieve kleine meisje mij van mijn frustratie verloste! Toen ik dus nog jong zeg misschien zo’n 60 a 65 jaar oud was. Gebeurde het dat in het mooie Katwijk tegen wat flink opgeschoten jeugd opliep die zich bezig hielde met het aloude springtouw. Ik ben de oudste van het gezin en heb nog maar twee broers. Maar daar staat tegenover dat ik wel zeven zusters heb. Die hadden natuurlijk vele vriendinnen en er werd vroeger nu eenmaal veel gespeeld buiten op straat en ook veel met het springtouw. Daarbij hebben ook de mannetjes hun bijdrage geleverd. Zowel met het slinger als met het springwerk en volgaarne ook nog! Is het dan verwonderlijk dat ik de neiging krijg om in te springen? In spin de bocht gaat in hoor ik ons nog en wil net springen toen! Zo’n brok meid zegt: “Wacht even dat opaatje wil ook springen.” Dat is dodelijk op die leeftijd en je komt er ook nooit overheen. Nu heel veel jaren later kwam dan dat lieve kleine meisje mij verlossen. Ik was voor het huis bezig de boel wat op te schilderen. In de steeg naast het huis werd kattenkwaad uitgehaald door een groepje. Dat lieve meisje liep wat vooruit en zag mij dus om het hoekje staan. Toen kwam daar het voor mij zo verlossende woord: “Kijk uit hoor hier staat nog een grote jongen.” Je mag zo’n kind natuurlijk niet zoenen, maar anders! Hieruit moge blijken dat er nog redding is als je nergens meer op rekent. Ik kan weer jaren mee en denk dat ik nu wel eens 150 zou kunnen worden.