De man aus Zürich

Zij waren beide wat je noemt gekloft, zaten onberispelijk in het pak.
De stropdas keurig gestrikt en ook de schoenen goed gepoetst.
De nagels goed verzorgd en die ene had zelfs een gouden tand.
Sprekend met een Duits aandoend accent al werd er ook gesmoesd.

Een soort geheimtaal? Ach, ja ik moest even met mijn collega overleggen.
Wij hebben net een succesvolle zakenbeurs afgesloten en gaan nu zurück.
Wij handelen in stoffen en hebben echter nog vele monsters in de koffer.
En invoerrechten – uitvoerrechten, verkoop het hier dat is onze grote truc.

Op deze wijze snijdt het mes immers van beide kanten.
Wij hebben zo ook helemaal geen gedonder aan de grens.
En u kunt zo echt heel voordelig een mooi kostuum bekomen.
En zoiets gunnen wij het liefst aan de eenvoudige gewone mens.

Wij zijn een onderdeel van een heel groot stoffenexport bedrijf uit Zürich.
Wij hebben vele vaste klanten hier en de adressen hebben wij op zak.
Mijn collega zal nu even de koffers met de stoffen uit onze mercedes halen.
U krijgt van ons adressen van kleermakers die maken voor een krats een pak.

Waar vindt u in dit land nu zulke mooie stoffen, moet u nu toch zien!
Ja, het is allemaal exportgoed, gewoon de allerbeste, allerduurste stoffen.
Wij mogen om de kosten te drukken ze haast voor niets verkopen.
Wij hebben u gewoon maar lukraak uitgezocht en zeg nu zelf, das toch boffen?

Een huis met vrolijk volk die dag want ik was jarig.
En alles werd gesproken met dat feilloze Duits accent.
Wij hadden ze al lang al door, maar zij zagen wel handel.
Zij smoezen, en wij hadden lol, snapt ieder die ons kent!

Toch zijn er in ons dorp nog de nodige lieden ingestonken.
Wat wil je met een voorkomen als een soort bankdirecteur.
Het is wel zielig als de stof te kort en de kleermaker niet is te vinden.
Of als de lap in tweeën is en van wel een iets andere kleur.