Home / Verhalen / De schorpioen

De schorpioen

Met dank aan Cor Cornelissen voor het insturen van de tekst

Op het vroege uur zaten wij al aan het ontbijt. Ik aan mijn gebruikelijke geroosterde brood met kaas, wegspoelend met een flinke mok zwarte koffie. Mijn vrouw maakte miesoep met ei, ui en chili voor haar zelf en zoon Zack. Toen vrouwlief ineens op een huilachtige toon mij riep, terwijl ik toch dicht bij haar zat. Ik dacht even dat zij een muis gezien had. Maar, het bleek een schorpioen te zijn. Ik stond snel op, pakte een stoel en drukte een stoelpoot op de zwarte rakker. Daar was het niet op gebouwd en het einde was snel daar voor het beest.
Normaliter dood ik geen dieren, maar in deze situatie was er geen keuze. De meeste schorpioenen zijn niet extreem giftig. Er zijn bepaalde soorten, zoals in Mexico, waar jaarlijks ongeveer een duizend personen sterven aan de beet van een schorpioen.
De fabel van de schorpioen en de kikker:
De schorpioen vroeg aan de kikker of hij de schorpioen naar de overkant van het water wilde brengen. Als je mij niet steekt zei de kikker. ‘Nee, ik zal je niets doen’ zei de schorpioen. Ik kan niet zwemmen zei de schorpioen. Als ik jou steek, verdrinken wij beiden. ‘Goed, zei de kikker, laten wij gaan.’ Maar, net op weg waren zij, toen de schorpioen toch de kikker stak. ‘Waarom doe je dat nou?’ was de vraag van de kikker. ‘Dat zit in mijn natuur’, antwoordde de schorpioen.

We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie

Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.

Sluiten