Dierenmanieren

Ik heb, zo sprak de eekhoorn met verhoogde stem.
Onlangs nog met een hele grote sterke beer gevochten.
Er bleef gewoonweg helemaal niets meer van over.
Hoe ijverig ze ook in de hele omgeving de boel afzochten.

Dat kan zo ongeveer wel kloppen zei beleefd de aap.
Want ik heb dit sterke verhaal al wel eens meer gehoord.
Ik weet dat jij wat kort ben voor de kop, dus opgepast.
Ik meen, dat jij onlangs zelfs nog een tijger hebt vermoord.

Dat kan wel zijn, dat klopt wel beste vriend,
Ik ben een bezig baasje en raak de tel wat kwijt.
Ik stroop en wurg en beuk wat af zo nu en dan.
Ik heb gewoon zo’n standpunt “van alles op zijn tijd.”

Kijk jij maar uit voor hem zei de aap tegen de leeuw.
Die intussen door het lawaai ook naderbij gekomen was.
Hij verscheurde al vele beren en tijgers op zijn gemak.
Pas als hij bloed ziet is dit monster pas echt goed in zijn sas.

Dat lijkt mij nu toch sterk sprak zwaar brullende de leeuw.
Nu je nog de kans hebt zou ik niet gaan klimmen in een boom.
Want klimmen, kan hij ook, dus ga maar heel hard lopen.
Kijk maar niet om, ik vreet hem op, ik help hem uit zijn droom.

Genade lieve leeuw, jij hebt mij door, jij bent niet bang.
Ik ben maar klein, ik moest wel wat, maar jij laat je niet bedotten.
Ja, dat is waar zei toen de leeuw, heel flink van jou dat noem ik lef.
En eigenlijk ben je het sop in de kool niet waard alleen voor zulke zotten.

Meer haar als vlees en ach zo’n erge honger heb ik nog niet.
Dus loop ik nog een eindje door, en vindt straks wel iets te eten.
Mij zie je toch waarschijnlijk ook nooit meer terug hier in ’t bos.
Vertel die aap dat je mij ook verslonden hebt, je had nog niet ontbeten.