Home / Verhalen / Dooi

Dooi

De mooie, witte sprookjeswereld van gisteren.
Helaas, hij is te snel al weer op zijn retour.
Heel mooi die allesverhullende witte deken.
De bomen het vrachtje torsend, sterk en stoer.
Die gisteren nog stoere nu helaas al stervende sneeuwman.
Kijkt met zijn koolzwarte ogen mij beslist ontredderd aan.
Die grote kop, die wortelneus het loopt beslist slecht af.
Nog even en het is met deze kinderschepping ook al weer gedaan.
Die grote, kalme, koele wachter aan de poort.
Wat weet hij? Is toch veel te snel helaas al uitgediend.
Ik zie zijn koele blik toch ook veel leed verbergen.
Bewondering heb ik voor die grote jongen die niet grient.
Vergeten liggen straks een wortel en twee dennenappels,
Op een hoopje tussen vuil alsof er nooit iets is gebeurd.
Voor hem geen toespraak ook al deed hij wel zijn plicht.
Hoogstens een kind dat toch nog even om hem treurt.
De vele mooie dingen geschonken door koning winter.
Sneeuw, ouderleed misschien wel zeker kindervreugd.
Gek toch dat leuke dingen veel te kort steeds duren.
Zo ook van het winterfeest is er heel veel wat niet deugt.
Wij bouwden vroeger forten, hele sterke grote.
De winters waren wat stabieler en zij duurden lang.
Dat kwam er werd niet gestrooid, geveegd of opgeruimd.
De wind verstoof het weer, zo bleef je lekker aan de gang.
Als ik die grauwe wolken nu zo voorbij zie varen.
Bedenk ik, ook zij waren eens van sneeuw, mooi wit.
Er komt beslist weer eens een dag al duurt het jaren
Gewoon op en neer en warm en koud hoe simpeltjes toch dit.

Niet wat je zoekt? Plaats een oproep!

Zelf een verhaal toevoegen

Terug naar overzicht

Maak uw keuze

Bekijk ook

Dooi

SeniorPlaza.nl

Menu

Interactie

Populair

Nieuwsbrief