Er was eens!

Het lijkt zo onderhand toch wel een eeuwigheid geleden.
Die goeie ouwe tijd van geef ons heden ons dagelijks brood.
Van Mien de weduwe met haar zeven koters en een washuis.
Van kinderarbeid en de tering, of om het even welke dood.

Waarin je wie dan ook met een kleinigheid nog blij kon maken.
Tijd ook van het zondags pak en stukken in je broek.
Dat je voor een habbekrats de halve werelds nog kon kopen.
Toen je ook nog iets om je buren gaf, die tijd is nu wel ver zoek.

Een huis op een Amsterdamse gracht, matsprijsje 3,8 miljoen euro.
Dat is heden toch omgerekend in echte guldens ongeveer zo’n 10 miljoen.
Daar kocht je in de dertiger jaren wel zo ongeveer de hele gracht voor.
En als je wilde daarbij als bonus gerust nog een aangeplant plantsoen.

Jan met de pet die hem heel beleefd afnam als hij een hoed passeerde.
De burgemeester, de dominee, de notaris en zelfs voor oom agent.
Het was een soort structuur waarmee men orde hield, rust en ontzag.
Het ging hierom dat alles had zijn eigen plaats, als jij de jouwe kent.

Nu kan men er niet eens zo heel erg lang meer van wakker liggen.
Als er om het even wie dan ook wordt dood gestoken, geschoten of geschopt.
Je leest het nu toch haast wel dagelijks uitgebreid in alle kranten.
In het begin waren wij echt ontzet, nu lijkt het of het nooit meer stopt.

En wij maar kiezen, die ministers of partijen die ons veiligheid beloven.
Terwijl er immers nog niet een is die zichzelf beschermen kan.
Zoals het vroeger was moet het vast en zeker nooit meer worden.
Maar als er een regeerder nog eens echt de beuk in zet ben ik zijn man.

Wij gaan vast nog jaren door met mooie woorden en doekjes voor het bloeden.
En als er al een komt met een goed plan schiet men hem vast wel heel snel dood.
Er zijn immers toch nog maar weinig van die middeleeuwse, dappere mannen.
Met van naam wel klein en daden groot maar zonder € maar wel een zilvervloot.

Ik denk dat gelijk met al onze grote mannen uit het verre verleden.
Ook zoiets als de echte, ware heldenmoed in ons gestorven is.
Doortastendheid en eerlijkheid, keihard, geen domme loze woorden.
Bij alle fouten uit het verleden, ervaar ik dit zeker als een groot gemis.