Home / Verhalen / Gevallene

Gevallene

Daar lag de boom dan, moe en uitgestreden.
De stormwind had de taaie rakker toch geveld.
Jarenlang had hij wel flink tegenspel gegeven.
Maar moest uiteindelijk wijken voor geweld.

In zijn kruin dwarrelde nog de herinnering.
Aan wat al zo lang geleden eens begon.
Wat was hij toen toch een nietig sprietje.
Dat langzaam groeide in de zomerzon.

De wind kon hem toen nog niet deren.
Hij boog dan gewoon een eindje door.
Dacht nooit aan zwaar zijn en aan vallen.
Dacht aan de vogeltjes, daar stond hij voor.

Hoe vele hadden in de nu voorbije jaren.
In zijn kruin hun kinderen groot gebracht.
Hij bood altijd beschutting aan zeer vele.
Hij was steeds paraat daar, dag en nacht.

Op een dag ben ik ook moegestreden.
Dan schrijf ik geen gedichtjes meer.
Dan leg ik ook net als deze boom nu.
Met fikse tegenzin het hoofd maar neer.

Ook ik zal dan over die jaren denken.
Aan het kroost dat op mij rekenen kon.
Hoe ik met hen ook door de jaren groeide.
Ook mede door dezelfde, milde zomerzon.

Ik zal dan zeker ook wat minder buigen.
En zal dan natuurlijk knakken op het end.
Bedenkend, dat boom en mens ergens een zijn.
Als je een beetje relativeren kent.

Niet wat je zoekt? Plaats een oproep!

Zelf een verhaal toevoegen

Terug naar overzicht

Maak uw keuze

Bekijk ook

Gevallene

SeniorPlaza.nl

Menu

Interactie

Populair

Nieuwsbrief