Kiespijn

Kiespijn, ja, dat is vervelend en zeker als je bang bent voor de tandarts. Zo wilde het dat toen ik binnen stapte in het bruin cafeetje van Joop, ik direct zag dat hij met een dikke smoel achter de tap stond. Hij schudden dan ook hevig met zijn kop heen en weer, toen ik hem er naar vroeg. ‘Kiespijn Joop?’ ‘Nee, ik heb een zuurbal in mijn melis, nou goed!’ snauwde hij. ‘Nou nou eet mij maar niet op hoor’, zei ik lachend. ‘Nee, maar wat is dat nou voor een vraag als je iemand met een dikke smoel ziet. Dat is toch logisch dat die dan kiespijn hebt!’ ‘Ach ja, misschien heb je ook wel gelijk, maar een borreltje inschenken gaat toch nog wel hoop ik?’ ‘Vent val dood’, aldus Joop. Hij zette het glaasje vieux met een klap neer, zodat het over de rand gutste. ‘Nou als je zo tekeer gaat houd je geen klant over vandaag. Ben je al bij de tandarts geweest?’ ‘Tandarts, tandarts nee natuurlijk niet, ze krijgen mij niet in die stoel’, brieste hij. ‘Ben je bang voor de tandarts? vroeg ik, ‘dat had ik nou nooit achter jou gezocht.’ De overigen mannen aan de bar schudden allen meewarig hun hoofden. Joop plofte zo’n beetje. ‘Wat zitten jullie nou met je kop te schudden eikels, zijn jullie dan van die helden?’
Op dat moment kwam Nel, zijn vrouwtje, binnen. ‘Hallo lieverd, kijk eens een hele doos vol paracetamol, allemaal voor jou, lief hé? Goed voor de pijn. Maar die ontsteking gaat er niet mee over hoor schat, al slik je er honderd, je zult toch naar de tandarts moeten.’ ‘Geef nou maar op,’ zei Joop geïrriteerd. Hij nam er direct vier tegelijk, kauwde er luidruchtig op, en spoelde ze weg met een dubbele jonge borrel. Op dat moment ging de deur open en de kleine man, die de bijnaam had van ‘de dokter’, stapte binnen. Deze naam had hij te danken aan zijn altijd weer illustere oplossingen van klachten omtrent het lichaam. Hij keek direct naar Joop en zei, ‘zo Jopie dat is niet best, daar zul je wat aan moeten laten doen. Dat kan best eens verkeerd uitpakken. En een borrel met medicijnen is nu ook niet het voorschrift wat ik je kan aanraden. ‘Nee, ik zal naar jou luisteren, goed jij weet het zeker weer wel.’ ‘Nu ja, dat behoef je niet te doen, maar ik weet wel toen ik in Korea was als hospik, en de boys hadden zo iets hangen van jouw formaat, en dan doel ik niet op je voortplantingsorgaan, maar aan hun wangen, ik ze er binnen een dag vanaf hielp.’
Joop zijn interesse was gewekt. ‘Kom even hier dokter’, hij liep naar het eind van de bar. ‘Daar hebben die idioten niets mee te maken, die steken overal de draak mee.’ Ter plekke staande, leunend op zijn ellebogen, zijn nek uitgestoken, hoorde ik hem vragen, ‘en,en, hoe dan?’ ‘Nu’ begon de dokter ‘het is eigenlijk heel simpel, pijn moet je met pijn bestrijden. Dus in dit geval adviseer ik je Rawit groene Indonesische pepertjes open te snijden om ze dan vast tussen je kiezen te klemmen. Op de zere plek, en op het abces.’ ‘Je bedoelt van die hete peters?’ vroeg Joop vol ongeloof. ‘Precies juist ja, even een rot gevoel, maar dan is het over ook, het verbrand al de vrij gekomen bacteriën.’ De dokter maakte een gebaar langs zijn keel alsof hij iemand wilde killen. Joop, die onderhand gek werd van de pijn riep Nel, Nel hebben wij Rawit in huis, je weet wel van die Indische pepertjes.’ ‘Nee, zei Nel, wanneer gebruiken wij die nou, ik heb wel een paar van die Surinaamse gele Madam Janet pepers in de vriezer, is dat wat misschien?’ ‘Ook goed’, zei de dokter ‘hoe heter hoe beter.’
Ik, evenals de andere gasten aan de bar, hadden het hele adviserende gesprek met belangstelling gevolgd. De ene bestelling na de andere vloog over de bar, Iedereen was nerveus, als dat maar goed afliep. Nel rommelde in het vriesvak van de koelkast onder de bar. Ze toverde er een stijf bevroren plastic zakje te voorschijn met inderdaad gele pepers. ‘Ik doe ze even een paar seconden in de magnetron lieverd, dan zijn ze klaar voor gebruik’ zei zij tegen Joop. die vol ongeduld stond te wachten. De dokter had om een scherp mesje gevraagd, en dat was er. Uit alle zakken kwamen ze, van vijf centimeter tot vijf en twintig.

De dokter koos voor het schillenmesje wat Nel hem aanreikte. Met de precisie alsof het een ontleding betrof sneed hij de twee pepers. ‘Kijk uit met je ogen, goed je handen wassen nadat je ze in je mond gestopt hebt, het beste is eerst je handen met slaolie in te smeren.’ ‘Allemaal?’ vroeg Joop vol ongeloof. ‘Allemaal en goed op het abces drukken’, aldus de Dokter zelfverzekerd. ‘Nu ik hoor het wel, ik kom morgen even weer langs, maar dan zal de pijn wel over zijn’ en hij vertrok ijlings.
Joop riep Nel naar zich toe, ‘kom even meid, help mij even, dan houd ik mijn mond open en jij leg ze op de zere plek.’ Nel liep op hem af, en met een plastic zakje om haar hand pakte zij de pepers. ‘Het stinkt wel Joop, en goh wat ziet dat er uit’. Behoedzaam duwde ze de vier partjes van de pepers op en rond het ontstoken tandvlees. Eerst gebeurde er niets. Joop keek met een gezicht vol ongeloof ons aan, ‘niks aan den hand!’ Geen van allen durfden ons te verroeren. Dan klonk het verwachte sein uit Nel haar mond. ‘Duiken!’ En wij doken.
Joop dook ook, met zijn knalrode kop in de spoelbak. Hij presteerde het om onder water zo hartgrondig te vloeken dat de stapelglazen stonden te dansen. Van alle kanten klonk het, ‘ik reken morgen wel even af Nel.’ En weg was iedereen. Ik ook.