Home / Verhalen / Krijgertjes

Krijgertjes




In vroegere jaren, het leek zo normaal, kon je spontaan van alles krijgen.
Bij het minste of geringste wat iemand dwars zat werd dit je toegemeten.
Zo herinner ik mij een heel groot regiment van al de vreselijkste ziekten.
En dat ze dagelijks om ons heen in de wereld waren, heb ik ook geweten.

Van de cholera tot de kanker en tyfus, ja zo verwenste men elkaar.
En ook de tering en zelfs de pest, men schold en het ging er lekker in.
Zo ook de God, die gloeiend en nog veel meer was voor de domme.
Het leek allemaal zo normaal, maar het miste inhoud of enige zin.

Die vreselijke ziekten zijn heden nog, ze waren er, dat is toch al erg genoeg.
Moest men dan zo onbeheerst, in plaats van troost de mens verwensen?
Bij alles wat er toch al zo heel erg mis was in de maatschappij van toen.
Heerst er nu een heel andere trend, er zijn voor oude, zieke medemensen.

Vrijwilligerswerk is nu meer manier van doen in plaats van vloeken.
Al is er met de maatschappij van nu nog steeds van alles mis.
Maar voor die vreselijke ziekten zoekt men nu iets te verzachten.
Ik ben content dat het verwensen nu zo’n beetje uit de wereld is.

We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie

Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.

Sluiten