Home / Verhalen / Zondvloed

Zondvloed

De regen daalt gestadig neer op de daken van de caravans en de tenten.
Dat gaat nu al dagen zo de spelletjes zijn gespeeld en de boekjes zijn gelezen.
Ik overweeg dan maar als het niet anders kan dan ga ik maar naar huis.
Ik hoef echt niet zo nodig maar het zal mij dus verders een rot zorg wezen.

Maar die ouders en die kinderen die komen toch kamperen voor hun plezier.
Die zijn er echt aan toe na vele dagen van hard werken en gespannen zijn.
Dus lekker even een paar weken lekker kamperen op een mooie camping.
Dan heerlijk, ontspannen er weer tegen aan, dat zal toch eventjes fantastisch zijn.

Maar ach, die kindertjes lopen zich te vervelen met die regen.
En ook de beide ouders zijn elkaar steeds meer en meer tot last.
De moed de zin en het plezier waarmee aan alles werd begonnen.
Dreigt om te slaan in een complete chaos, dus eventjes nu opgepast.

Ik ga in dit verhaal het totaal verregende einde niet verklappen.
Maar ik moest even denken aan Noach met zijn ark en menagerie.
Ik hoor ze loeien, blaten, blèrend, brullende hun ongenoegen uiten.
Hij had geen keuze en dacht net zo; hoop dat ik eens de zon nog zie.

Dit is beslist geen vorm van troost voor haast verzopen ouders.
Ook niet bedoeld voor oude lieden die van armoede naar huis toe gaan.
Maar het is wel bedoeld te zeggen dat niet alles goud is wat er blinkt.
Want dit is door de jaren heen nu toch al vele eeuwen zo gegaan.

Niet wat je zoekt? Plaats een oproep!

Zelf een verhaal toevoegen

Terug naar overzicht

Maak uw keuze

Bekijk ook

Zondvloed

SeniorPlaza.nl

Menu

Interactie

Populair

Nieuwsbrief