De ark van Noach

Toen de wirreld al ’n tedje waos geborre
Begos ’t vrouwvolk hoe langer hoe schonner te worre
’t Waos in den teed da ’t mensdom begoste vermeere
En nog hil familiaer umging me de engele des Heere
Nou is zonnen engel ok mar ’n geschaope ding
En ’t gebeurde soms da’t ie mee de mensheid de kermis op ging
Waos da nou ‘nen enkele keer gebeurd, a la bonheur
Mar ’t kwaam, pedomme, host alle daogen veur
En as ge’t nie geleuft, dan moete’tmar laote
Mar al da gescharrel liep op ’t lest in de gaote
’t Geduld van den Heer waos dan ok werkelijk op
Kaot liep ie weg mee zennen hoed schuin op zenne kop
Ge konnet aon ‘m zien, hij waor iets van plan
Nao Noach ging ie, de koninklijke scheepstimmerman
Noach, zeet ie ge moet mar nie verschiete
Mar verzuipe doe ik ze allemaol, de deugeniete
Ik heb niks tiggen ouw of oew vrouw of oew meid
Ge gaot goed nao de kerk en ge vast ok op teid
Mar die overspeulers en die overspeulerinne
Die zen, pedomme, veur de reagen nog nie binne
Hoelaang denkte te werke op ’n houtere schuit
Rontelum dicht en mee ’n kleein achteruit
Driehonderd el laang en vijftig el breed, vur de mierlemoppe
Want van al da leeft zal de’r twee in moete stoppe
Gij en ouw wijf en alle dieren groot en kleein
Gelukkig mar, zee Noach, det nie allemaol olliefanten zeen
Mar tja Heer ok al is ’t wel eerig
Werke doe ik hard en in honderd jaor ist veerig
Zo gezeed zo gedaon en Noach begon
En honderd jaor laoter …den ark beston
’t Was weezelijk ’n prachtschuit, den Heer nao de zin
Rontelum goed dicht en W.C.kes er in
Ziezo zee den Heer, nou kan’t werk beginne
De schuit die is klaor, laot ze mar ammel binne
Noach viet z’n fluit en blaosde er op
En daor kwaomen ze aon in volle galop
Behalve de slakke, de piere en de kakkerlakke
Die kwaomen ammel op zen dooie gemakke
En ’t waos ’n werk, ’n drukte, ’n leeve
Um al da gedierte ’n goei plekske te geeve
De kneene, de leuwe, de tijgers en schaop, in unnen aparten bak
Aorende,,biemeeskes en dáander veugelkes op unnen tak
Biee,,molle, zaaikmoeiers en ander kroipende diere
Die zaoten in ’t zaand, bei de weurem en de piere
De oliefanten en zo kwamen in ’n aparte etappe
Zo da ze niemes anders dood zouwe trappe
En umda ’t klein gerei er nie vandeur zou gaon
Hit tie vliege en vlooie in ’n liciferrendeuske gedaon
Alles ging goed op z’n dooie gemak
En iedereen stond al veur zenne voeierbak
Bende klaor? Riep Den Heer en ie wees nao den boot
En mee dat ie zee: ”KIK”, regende ’t al dai ’t goot
De droppels die wogen per stuk wel unne kilo
En ’t mensdom stond naoks as de Venus van Milo
Ze zwomme as snoeke, errem en reik
Mar ’t haolde niks oit, ze verzope gleik
De aorde was wir leeg en overal kletsnat
En Den Heer zee, Ziezo, da hebbe we wer gehad
Feertig daag laoter kwam de ark wir aon wal
Noach stapte oit en ’t vee kwaam van stal
Ratten en mois han al mee de gebruikelijke zege
Mee de haos en de knein wir jong gekrege
Zei nou verder ammol gezegend riep Den Heer
Verzoipe en zo de doe ik nie meer
As teken da’k ullie geen van alle bedroog
Kredde hier unne splinterneie Regenboog