Een jochie stond aan ’t stille strand
Hij tuurde naar de zee
Zijn hartje zong het mooiste lied der zilte golven mee
De ernst en bewondering lag op zijn aangezicht
Zijn ogenpaar weerspiegelde een glimp van ’t hemellicht
Refrein:
De golven die zingen: ‘Kom mee met mij’
Dan heb je de ruimte, dan ben je zo vrij
De golven die zongen het lied van de zee
Ze riepen hem aan en ze lokten hem mee
Hij sprak: ‘Wanneer ik groter ben
Wil ik een zeeman zijn
Dan word ik op een sprookjesschip een echte kapitein’
Het jochie dat ging langzaam heen
Bezonken en tevree
Nog eenmaal omziend, sprak hij zacht: ‘Tot weerziens lieve zee’
Refrein
Na vele jaren koos een schip met Neêrlands vlag de zee
Het nam een jonge frisse borst als lichtmatroosje mee
Hij wendde eenmaal nog het hoofd
En keek naar ’t stille strand
Toen vond zijn blik de grote zee; hij deed zijn woord gestand
Refrein
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.