Dat is er je moeder alleen

Het schoonst op de wereld, het heiligst bezit
Hier voor ieder mens in het leven
Want, heb je ’t verloren, hoe of je ook bidt
Geen god je zelfs tweemaal kan geven
Dat eenigst, dat hoogste, wat voor alles gaat
Die heerlijke beelt’nis die je nooit verlaat
Dat heiligst op aarde hier voor iedereen
Dat is er je moeder, je moeder alleen

Schoner dan de stralen der schitterende zon
Zo zijn er haar stralende ogen
Zo trouw en zo teder, zo lief als maar kon
Meest lachend maar soms ook bewogen
Die heerlijke ogen zo trouw en zo goed
Die schenken je troost en die geven je moed
Het schoonste op aarde hier voor iedereen
Dat is er de blik van je moeder alleen

Doch ’t zaligst bezit wat je moeder je geeft
Trots je er soms deed lijden en griefde
Haar heiligste gave zolang als ze leeft
Dat is haar oneindige liefde
Waarmee ze je in vreugde en in droefheid omringt
Waarmee ze haar hart aan de jouwe vastklinkt
Wat niemand kan doen en kan geven niet één
Dat kan hier op aard moeders liefde alleen.

Kon je ’s levens stormen somwijl niet weerstaan
Kom ’t ongeluk je leven vergallen
Heb je soms in zwakte een misdaad begaan
Of ben je nog dieper gevallen
Als je door heel de maatschappij wordt gehaat
Als zelfs je vrouw en je kind je verlaat
Dan nog vind je liefde en troost maar bij één
Die één hier op aarde is je moeder alleen.

Leef je in een paleis vol van weelde en genot
Maar heb je je moeder verloren
Vind je meer geluk in het schamelste krot
Als zij je nog toe mag behoren
De armste hier is rijker die met haar nog leeft
Dan de rijkste op aard die geen moeder meer heeft
Want de grootste rijkdom hier voor iedereen
Dat is het bezit van je moeder alleen.

En heeft haar de dood van je zijde gerukt
Leeft ze voort steeds in je gedachten
En zelfs die gedachten, ben je soms bedrukt
Die doen dan je leed nog verzachten
De eerbied en liefde voor haar in het graf
Die houden je vaak van het slechte nog af
Want wat je niet láát en niet dóét voor geen één
Dat láát en dat doe je voor je moeder alleen.