Een mijnheer

Luistert naar de droevige avonturen
Naar de vele zorgen, de angst en pijn
Die een kleine man steeds maar moest verduren
Omdat hij zo graag beroemd wou zijn

Refrein:
Hij was zomaar een mijnheer
Z’n pa was een mijnheer
Z’n broer was een mijnheer
Hijzelf was een mijnheer, niets meer

Om zijn naam vermeld te zien in de kranten
Sprong hij op een dag, bevend als een riet
Midden in de Seine, ver van de kanten
Maar de journalisten zagen ’t niet
’n Brave burger bracht hem weer op het droge
En verwarmde hem met een glas cognac
Zo bracht dus zijn ferm en manmoedig pogen
Hem in plaats van roem slechts een druipnat pak

Refrein

Nooit zag men zijn foto op aanplakborden
Nooit verscheen zijn beeltenis in de krant
En om, hoe dan ook, toch befaamd te worden
Stak hij het gebouw van de krant in brand
Toen hij daarna riep: ‘Ik heb ’t aangestoken!’
Hoonde men: ‘Daarvoor ben jij veel te bang’
Toen heeft men ’n andere sukkel opgedoken
Die heel vlot bekende, na zachte dwang

Refrein

Toch kwam de beroemdheid nog in z’n leven
Dat geluk kwam sluipend en onverwacht
Voor een misdaad die hij niet had bedreven
Werd hij opgepikt en ter dood gebracht
En de roem viel over hem als ’n lawine
Zijn wat bleke kop kwam in elke krant
Toen hij sneefde onder de guillotine
Was hij ’n beroemdheid in ’t hele land

Hij werd meer dan een mijnheer
Z’n pa bleef een mijnheer
Z’n broer bleef een mijnheer
Maar hij verwierf zich roem en eer

Maar een drukfout kwam zijn geluk bederven
Z’n naam werd in de kranten verkeerd gespeld
Zo bleef hij dus, ondanks zijn moedig streven
Zomaar een mijnheer, geen befaamde held

Refrein