(oorspronkelijke tekst met oude spelling) Met dank aan Jan Auer voor het insturen van de tekst
In ’t verre land van Kempernoel. Daar groeit een groote paddestoel. En komt des nachts bij maneschijn. Als alle kind’ren slapen zijn. Hein krullebaard, kaboutervent. Die fijn op fluitjes van een cent. Voor haasjes en konijntjes speelt. En zacht ze langs hun staartje streelt.
Men speelt en danst er gansch den nacht. Zoo leuk dat ’tmaantje er om lacht. En zelfs de boschuil kijken komt. Die van genoegen zachtjes bromt. De pootjes schuiven van den grond. En nu en dan gaat Hein eens rond. Dan krijgt hij van elk dansend paar. Een hazen of konijnen haar.
Dat lustig feestje duurt zo voort. Tot men de stem van ’tsijsje hoort. Die melden komt: De zon is daar. Hein zoekt de haartjes bij el kaar. En kruipt vermoeid naar lijf en zin. Dan gouw een holle boomstam in. Een wijl hoort men nog onder d’aard Het wijsje van Hein Krullebaard.
