Lena mijn schone

Op een stille avond de wind ruiste zacht alles scheen zo ingetogen
Een jongeling zat in ’t midden van de nacht bedrukt met het hoofd neergebogen
Maar in een struikgewas hoorde hij een stem ’t was Lena zij komt nog tot hem
z’ Omhelzen elkaar zo vurig tegaar en wenend smeekt hij nog tot haar:

Refrein:
Lena mijn schone waarom laat jij mij alleen onder die bomen ‘k smeek ik u gaat toch niet heen
Zij kwam stil nader mijn vriend vergeet ik toch niet ’t is de wil van mijn vader en zijnen wil die geschied

Van jongsaf o Lena heb ik u bemind toen waren we nog maar zo kleine
Ik speelde met u ik was uwen vriend ik denk nog aan die mooie tijden
Maar gij die zijt rijk en ik die ben arm daarom bestaat er geen huwelijk
’t Is daarom dat gij mij laat zo alleen en ’t einde zo’n droevig geween

Van jongsaf o Lena heb ik u bemind toen waren we nog maar zo kleine
Ik speelde met u ik was uwen vriend ik denk nog aan die schone tijden
Maar jij die bent rijk en ik die ben arm daarom bestaat er geen huwelijk
’t Is daarom dat jij mij laat zo alleen en ’t einde zo ’n droevig geween

Vaarwel lieve vriend hier is nog een ring aanschouw hem bij tussenpozen
Want vader die heeft een andere vriend al voor zijne dochter gekozen
Een laatste kus hun afscheid was wreed hun hart gans gebroken door ’t leed
Zij keert zich weerom verdwijnt even rap terug weer in het struikgewas

Des anderendaags ‘smorgens alles was in feest otomobiels en voituren
Reden heen en weer men was blij van geest wat gaat er vandaag toch gebeuren
De klokken die luiden den trouw die kwam aan, maar op eens geschrikt
Te laat riep men dan ze reden daar over een man

SLOT REFREIN:
Bloed zag men stromen Lena stapt uit de voituur
Viel op den dode ’t was nu ook haar laatste uur
Daar lag nu Lena samen met haren minnaar
Nooit verenigd op aarde maar in de hemel tegaar