Met dank aan Hubert van den Heuvel voor het insturen van de tekst
Ik voel me raar toch ben ik blij, het is weer lente ’t is weer mei Mijn hartje gaat weer sneller slaan nu ik jou daar zo zie staan Je weet ik was wat schuchter en dat ben ik nog van aard Maar wat ik jou wou vragen is toch mijn angst wel waard
Refrein: Mieke, Mieke jij bent mijn honingbieke Liefste schat zeg weet je dat ik zoveel van je hou Mieke, Mieke jij bent mijn honingbieke Ik zweer je eeuwig, eeuwig trouw Zeg ja en wordt mijn vrouw Jij hebt geen rouge aan je snoet En die wipneus en die sproet Die staan je zo verbazend goed Mieke, Mieke jij bent mijn honingbieke Liefste schat zeg weet je dat ik zoveel van je hou
We zaten weet je nog wel op school in dezelfde klas En alle jongens lachten daar ik zo verlegen was Ik wou je toen reeds zeggen wat ik dacht van jou en mij Maar ‘k was toch o zo schuchter daarom schreef ik op je lei
Refrein
De school dat is verleden tijd en veel van wat ik leerde ben ik kwijt Maar jou mijn schat vergeet ik niet ik blijf je trouw zoals je ziet Toe wordt mijn vrouw en zeg niet nee, je krijgt mijn hart en ook mijn pree We bouwen ons een huisje klein daar zullen we saam gelukkig zijn
