Zij was van Brussel

Toen ik onlangs eens naar Brusseel ging,
Ontmoette ik een lief aardig ding.
Zoo een sort van het schoon geslacht,
Op ’t onverwacht, ja zoo lief en zacht.
En daar ik toch zo ne fijne zijn,
Dacht ik al gauw z’is aan mij die klein.
‘k Vroeg haar terstond ja met volle mond,
Of zij mij niet aangenaam vond.
Zij sprak: ‘Wel menhèyer en luster na kéyer,
‘k Zaan van Brusseles dat aav dan niet genèyert.

Refrein:
‘k Zaan Brusseles van de Marolle,
‘k Loet ze bolle, jou da scholle.
Ik vond haar charmant en toch zoo bij d’hand,
‘k Dacht wat zijn z’in Brussel plesant.
Zij sprak: ‘Allèye, kom maar Chérieke,
‘k Hiet Marieke, ‘k zaan gie kieken.’
‘k Zei: ‘Allee, allee, en ik gaan met u mee.’
En daarmee waren wij gonewaie.

Ik had mijn schatje, ik had ze beet,
En ’t was een snuitje naar mijne smeet.
Ik trok met haar in café’s heel chic,
Zoo magnifiek, dronk ze geuzenlambic.
Zij zprak:’Menhèyer, ‘k haav ne mangèye,
Betaalde ga na giene dinèye.’
‘Voor u betaal ik mijn liefste kind,
Het beste dat g’in Brussel vindt.’
Vous êtes comme il faut, maan kloune bobo,
In Brussel dat doen za hier allemaal zo.

Wij zwierden, wij dronken, ja zoo graag,
Dat wij kregen een stuk in onze kraag.
Wij reden en stegen in auto,
Ja, comme il faut, ’t ging daar toch zo.
Mijn portemonaie die wierd zo plat,
‘k Sprak: ‘Liefste snuitje rust nu maar wat,
Want mijne centen chic, zijn partie
En ‘k heb in mijn zak niet een zie.’
Zij sprak met en kleur, en dan de chauffeur,
Die wacht om zijn geld hier ja vlak voor de deur.’

Refrein:
En ’t meisje van de Marolle,
Was gaan bolle, ‘k stond te grolle.
Geen cent meer, ’t was kras, ik zat in de ambras,
Men reed met mij recht naar de kas.
Ik kreeg daar wat stampen en stompen,
Op mijn rompen, ’t was lijk pompen.
En in den amigo vloog ik in galo,
Want in Brussel dat doen zij daar zoo.