Home / Liedjes / Lente

Lente

(David Tomkins/J. Mackenzie)

Lang, lang, dreigend en bang,
moge de winterkou zijn,
Straks luidt Lente de bruid,
klokjes van wit porselein.

Zacht, zacht, drijft ze de nacht
weg van het slapende land,
teer buigt ze zich neer,
wekt ze de bloem in de plant.

Breed, breed, spreidt ze haar kleed,
zoekend ter zonne gericht.
Dus vangt ze de kus,
van het belevende licht.

Blij, blij, hoog en ter zij,
tussen het akkermaalshout.
Fluit luid rondom de bruid,
wildzang de lof van het woud.

sneeuwklokje bloem

SeniorPlaza.nl