Heerlijk land, ik heb u lief, Om de schoonheid van uw velden, Waar de ruisende aren melden, Dat uit zee uw grond zich hief, Dat uit zee uw grond zich hief, En, ontworsteld aan de baren, Hieldt gij onverwrikbaar stand. U ter ere ruisen d’aren; U ter ere ruisen d’aren; “Leve ’t oude Nederland!’ “Leve ’t oude Nederland!’
Nederland, ik min uw grond Om de wouden, die er prijken, Waar vol kracht een heir van eiken Van uw volk de roem verkondt; Van uw volk de roem verkondt; Toen een vijand aan kwam snellen, Hield het, als die eiken stand, En geen zwaard kon ’t nedervellen! En geen zwaard kon ’t nedervellen! ’t Dapper volk van Nederland. ’t Dapper volk van Nederland.
‘k Heb u lief om d’Oceaan, Die mijn duinen komt begroeten, En als hulde aan haar voeten Zingt van Neêrlands heldendaân; Zingt van Neêrlands heldendaân; Om hen allen dan, wier namen d’Echo ruist langs beemd en strand, Min ik land en volk te zamen, Min ik land en volk te zamen, Min ik U, mijn Vaderland. Min ik U, mijn Vaderland.
