Het is met vreugde, dat ik naar de molens kijk.
Wanneer hun wieken draaien, dan voel ik mij rijk.
Het is misschien naief — maar ‘k heb de molens lief,
En geef hier gaarne van mijn grote liefde blijk:
Refrein:
Hollandse molen, jij siert de velden en de dreven,
Hollandse molen, ik ben zo trots op jou.
Een malse groene wei — daar hoort een molen bij,
En zo ontstaat een levend welvaartsschilderij.
Hollandse molen, jij laat het Hollands landschap leven,
Hollandse molen, ik hou van jou.
Wat kan ter wereld nog verrukkelijker zijn,
Dan onze molens stralend in de zonneschijn.
Wie zoiets éénmaal ziet — vergeet de aanblik niet.
En roemt de schoonheid van ons land. . al is het klein.
