De sterretjes fonkelen helder,
Ze liggen als zilveren stof
Gestrooid op het diep donkerblauwe
Tapijt van de hemelse hof
De sterretjes zijn zo verscheiden,
Ik denk, dat ze oud zijn en jong.
De een zie je trillen en beven,
De ander doet eensklaps een sprong.
De sterretjes maken de stilte
En ’t grote geheim van de nacht.
En als je er honderd geteld hebt,
Dan slaap je tevreden en zacht.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.