De wilde boerendochter

Temiddent in de Vlaojnders
Een beetje weggestokn tessen de sparrebossn
Ligt er een klen derpke
Verdield in ammaol klenne boerderejjekes

Ut ejn wa greutere dan ’t andere natuurlek
En op ejn daorvan daor weunde er een wilde boerndochtere
Ze pesde allejne maor op de ventn
En die jongen van der neefest

D’n diejen, d’n diejen zunne, doet gerne
Maor ze zie im nog nie staon
IJ e t’r pertan ’n liedje van gemaok
Me gejl scheune woordn

[Refrein (a):]
En als ’t of-t ij ’t saoves veurbij eur deure gaot
En ij zie deur licht nog brandn
Dan stikt ij z’n andn diep in z’n zakkn
En me zijn kop ’n bitje naor beneen
Zingte z’n liedjen, veur eur
Veur eur

[Refrein (b):]
Hee schon wijveken, ge wit da’k a gere zie
Laot ne keer zien oe gern da gij mij zie
Hee schon wijveken, ge wit da’k a gere zie
Laot ne keer zien oe gern da gij mij zie

En totte mij, totte mij, totte mij, totte mij ghul de nacht
Totte mij, totte mij, totte mij, totte mij mej al a kracht
Doen ut dan, doen ut dan, schon wijveken
Schon wijveken

Maor ja, wa doe d’r an
Zeu’n zot geweld da valt uk zeumaor nie stille
En elk jaor me’t potten van de bloemn begint dat opnieuw
Eur euhen, eur euhen schieten vier

Ze moeter dan gejn stillen en
Ze wilter zonnen wilden
En dat is pertan gejn stillen
Maor zijn vier dat es zo goe nie te zien

[Refrein (a-b)]

En de jaoren gingen vorbij
En zo wierd zij nehenentwintig
En ze kwam n’n kier van de messe
Allejne, tessen de veldn, op ne wele

En ij zag eur en ’t Es nij of ’t es noejt peseken
Hij ielder tehene en ij zij wijveken
‘k Zie a gerne en ik en d’r een liedje van gemaokt

[Refrein (b)]

En ze a goe geluisterd
En binst da ze’m een totte gaf
Scheddege zij mee eur gat