Schrijver: A.A.Milne Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst
Toen ik één was, moest ik slapen,
toen begon ik nog maar net.
Toen ik twee was, moest ik ’s middags
van mijn moeder nog naar bed.
Toen ik drie was, zei ze altijd:
‘Nee, nu ben je nog te klein’.
Toen ik vier was, zei ze meestal:
‘Daarvoor moet je groter zijn’.
Toen ik vijf was, zei ze weleens:
‘Och, daar weet jij toch niets van’.
Maar… nu ik al zes ben, ben ik knapper dan de allerknapste man.
Daarom wil ik altijd zes zijn,
ja zolang als het maar kan!
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
