Met dank aan L.A. Vanhouten voor het insturen van de tekst
O hoe zeer verlang ik altijd naar december 6de dag.
Ik kan mij nog goed herinneren hoe dat moois op tafel lag,
hoe dat moois op tafel lag.
Naast een grote doos met speelgoed stond een pop zo groot als Piet
met een roede onder zijn armen maar voor wie dat zeg ik niet,
maar voor wie dat zeg ik niet.
Daarnaast stond een heel klein doosje van heel fijn beschilderd hout,
met twee kostelijke belletjes niet van koper maar van goud,
niet van koper maar van goud.
Voor mijn kleine zusje Wiesje, die ik zo oprecht bemin.
’s Zondags doet zij ze in haar oortjes en dan stopt zij ze daar weer in
en dan stopt zij ze daar weer in.
