Met dank aan Anton van der Haar voor het insturen van de tekst
Gods lof klink over zilveren velden, die met rijp zijn aangevroren. De vogels die Zijn eer vermelden, de schepping lijkt opnieuw geboren.
De blauwe hemel kaatst het zonlicht, glashelder tot in het verschiet. De glazen takken dragen het gewicht van sneeuw en ijs uiteindelijk niet.
Temidden van die sneeuwwoestijn, waait een zachte winterwind. Die zegt jij moest hier even zijn een plek die ons tezamen bindt.
Wij waren uit elkaar aan ’t groeien, Daarom dit uur in volle winterpracht, om jouw geloof weer op te laten bloeien, verdwaalde schapen worden teruggebracht.
In het wonder der natuur, zijn Zijn schapen bij Hem veilig. Hij gaat voor hen door ’t heetste vuur, zijn kin’dren zijn Hem meer dan heilig. <b
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
