Met dank aan Adriaan van Dam voor het insturen van de tekst
Een windvlaag jaagt de bladeren van de bomen Hij gaat de straat, gedoken in zijn kraag En ondervindt het leven als een plaag Nu herfst grauw spinrag in zijn geest doet komen
Heel zijn bestaan bestaat uit boze dromen En in zijn brein ontstaat een plan, gestaag Hij keert zijn tred naar ’t antwoord op de vraag Hoe hij zijn angst voor immer in kan tomen
De trein komt langzaam langs ’t perron gereden Wat vonken, ijzig staal en remgepiep Hij loopt vier stappen, buigt zich en stort diep de kiezelafgrond in en is verleden
Hij heeft zijn sores aan de rails gegeven Maar laat een machinist in trauma leven
