Home / Gedichten / Gedichtendag

Gedichtendag

Met dank aan Willem van Baardewijk voor het insturen van de tekst

Ik droomde
van gedichten
en vrouwen,
lang
en zwart gekleed,
met lijven
als van poëzie.
Zij dronken
zoete wijn en
lachten fonkelende sterren,
hadden
maanogen
vol tedere beloften.

Ik droomde
en haalde
verloren heimwee in.

Dansend
op de golven
van
een blije zee,
ging er ditmaal
niets verkeerd,
zoals dat bij dromen voor
kan komen.

Ik droomde van
een zoete dood
die
geurde al jasmijn.
Had zij niet
de liefde uitgevonden
van niet ergens zijn.

Ik zag
de stad,
de aarde
die stenen en
voeten droeg.
De bruine zandaarde
vol verhalen
over
kwijnend geluk
en hartstochten
vol tranen.

Ik zag
de profeet
met zen en zee
in zijn ogen
Wij spraken niet
Wat valt er nog
te spreken
als
stilte een reis is.

Ik zag
de pijn
de helse pijn,
vol gewond bloed.
Ik zag
mijn kinderen.
mijn vader,
mijn moeder
en geliefden
sterven.
En toch
is het zo mooi
hier te zijn.

Ik droomde
niet meer
en
sluimer
in het
vroege licht.

Languit liggend,
denk ik
dat ik
een ster
geworden ben.