Met dank aan Jeanne Coosemans voor het insturen van de tekst
Op een mistige ochtend gewoonte getrouw kijk ik dromerig door het raam een pover zonnetje doet haar best de dag welwillend te beginnen de kalende bomen staan er troosteloos bij
met een open zicht op het Middelheim ziekenhuis ben ik weer door pijn geplaagd het zijn mijn broer zijn laatste dagen gekweld door droefheid kan mijn hart het niet verdragen.
er waren……………… ingeblikte momenten door ons beiden behouden in de laden van ‘ t geheugen van ver en nabij met het bloed door overdracht verbonden aan generaties gebonden
die geen tijd vergeet hersteld geen leed
aanvaardt de nieuwe dag met in zich een einde de vochtige grond gemengd met as van de dood die onder ons was.
