Met dank aan L. van Doorn-Feenstra voor het insturen van de tekst
We waren het spoor bijster geraakt alles werd op een hoop gesmeten Probeerde alles in het voorbijgaan vlug, snel te vergeten Waar waren wij bang voor de waarheid lag verborgen Liepen door met levens zorgen hoopte op een wonder Waren we gedachteloos waardoor we het hazenpad verkoos Het blijvend wringen en wroeten Hoe zal het gaan, hoe zal het moeten Een ogenblik van verstandsverbijstering Waardoor geluk de mist inging
Het leven gaat zo vlug Amper denken wij terug Maar laten we wel bedenken Dat vergeving, geluk zal schenken want in lengte van dagen Blijf je toch afvragen Het hoe en het waarom.
