(Prosper van Langendonck 1862-1920) Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst
Ik voel mijn leven door mijn vingers vlieten dat leven zonder liefde en zonder zegen en de allerlaatste hoop dit hart ontschieten zo afgebeuld langs alle martelwegen.
Geen trouwe borst zwelt ooit de mijne tegen geen milde hand zal mij genadig gieten de zoete wijn des levens. – Kalm bewegen in teer genegen zijn en zacht genieten.
O droom van hoge schoonheid, die mijn schreden voorlichtte, – tot uw puurste glans gerezen vervliet ge allengs… En ’t jammerlijk verleden jaagt stormend door de diepten van mijn wezen in zulke koorts van haat en woede aan ’t loeien als stond heel de aarde in vlammend bloed te gloeien.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
