De muis of de gestoorde nachtrust

Hoe dikwijls heeft al in het leven
Zelfs de allerkleinste omstandigheid
Een huis vol onrust ons gegeven
En schrik en angst in ’t hart verspreid!
Niet altijd is ’t een hemelwonder
Dat ons verschrikt door zijn natuur
Maar kleinigheên zijn ’t in ’t bizonder,
Die kwelling baren te ieder uur.
Geen oorlog, noch rumoer in staten,
Geen heerschzucht van Napoleon,
Geen kuiperij van diplomaten,
Of wat men bij ’n congres verzon.
Geen tegenspoed bij groote werken;
Geen willekeur van ’t Pruisisch hof;
Geen Godsdienst-kwestie’s in de kerken,
Gaf in dit boek den zanger stof;
En wat men mooglijk ook moog’ gissen,
Ik bied u hier geen huiskrakeel
Of misgevallen erfenissen,
Geschetst in ’t treurigste tafereel;
’k Laat gaarne ’t huisbewind de vrouwen,
Hoe stout zich manlief ook verzet;
’k Laat alle staten rustig sjouwen,
Om ’t al of niet volmaakt budget;
’k Laat ieder vorst naar wensch regeeren;
Ik moei mij met geen politiek;
Ik wek geen onrust voor de beeren
En maak geen andre menschen ziek;
Ik laat geen metallieken dalen;
Ik zet geen dieven achter ’t slot;
Ik wil geen moordnaarsleven malen
Of noem het vrijersleven zot;[7]
Ik mor niet om belastingwetten
Betaal gedwee mijn zuurverdiende geld
Laat alle bakers daag’lijks koffie zetten
En geloof altijd wat ons de krant vertelt.
’k Bezing geen schandlijke bankroeten,
En allerminst een maagdenroof,
Geen Oostersch vraagstuk, ook geen knoeten,
Want voor mishandlen blijf ik doof;
’k Wil met mijn lied geen schrikbeeld wekken,
Noch onrust stichten bij den raad;
’k Noem geen Ministers kamergekken,
Of wek geen tweedracht, nijd of haat,
’k Beweeg mij niet in ’s lands historie;
’k Spreek van geen Kenau Hasselaar;
’k Laat aan van Speijk zijn buskruit-glorie,
Praat niet van Jan van Schaffelaar;
Ik wijd geen letter aan de slaven,
Zelfs niet aan die men te onzent vindt;
Ik roem geen fijne satans-gaven;
’k Bega geen moord op vrouw of kind;
’k Laat ieder vrij den Eiffeltoor’n bestijgen;
Voor bommenwerpers vraag ’k geen strop;
Van ’t krijgsgeweld zal ’k ook maar zwijgen
Mij windt zoo’n waanzin zelfs niet op
’k Laat wereldvrede droombeeld blijven
Ik gun ’t geweld het hoogste woord
Want ’k wil slechts van een muisje schrijven,
Hoe dat de nachtrust heeft gestoord
Van ’t edelste paar echtelingen
Dat ooit de huwelijkstempel zag;
En ’t eenig loon voor al mijn zingen,
Zij, dat me om ’t feit eens hartelijk lach’

Tekst van Braga Jr. 1864