Dichter(es): Gerrit Achterberg Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst
Hij is ineens van hout.
De warme buik is koud.
Zo wordt de wereld oud.
Zijn poten zijn te kort.
Er ligt haver gemorst
buiten de bek, die nog voor kort
je vingers fijn kon malen.
Zijn gele tanden briesen
tegen die hem den dood in bliezen.
Ogen als eierschalen.
De vilder komt hem halen.
