Jaartal: 1910 Met dank aan N. Gruyters voor het insturen van de tekst
Aanhoort het noodlot fel en wreed
van een kind dat op zijn nagels beet.
Een kind dat met zijn eigen handen
tot zijn schade en zijn schande
stukjes van zichzelf opat
en in zijn onverstand vergat
dat, als de eerste hapjes smaken
men aan zichzelf verslaafd kan raken
Zo vergaat het menig kind
dat zichzelf zo lekker vindt.
Ook het kind van dit verhaal
genoot zo van zijn eigen maal
dat het verder alle dagen
in extase door bleef knagen.
Reeds was het niet meer te stoppen
reeds kloof het aan zijn vingertoppen
en zetten weldra ook de tanden
in de stompjes van zijn handen.
En tot ontzetting van zijn ouders
in zijn bovenarm en schouders.
Voldaan keek hij toen in het rond
en sprak met overvolle mond
“ik vind mijzelf als u het wilt weten
gewoon een kind om op te vreten.”
En hief alweer een been omhoog
en knabbelde aan zijn eksteroog.
Men hoorde hem vraatzuchtig smakken
op de pezen van zijn hakken.
Zag hem zalig de ogen sluiten
toen hij beet kreeg aan zijn kuiten.
Reikhalzend happend naar zijn dij
helaas, hij kon er niet meer bij
En is zienderogen afgenomen
van de honger omgekomen
Heel duidelijk is hier de moraal:
word nooit uw eigen kanibaal
Geschreven door: John O'Mill
Een kind dat ten gevolge van een verderfelijke gewoonte om het leven kwam.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
