Er zijn veel liedjes over de boeren van Transvaal gemaakt met prachtige teksten en dramatische inhoud. Jammer genoeg is dit niet het liedje dat ik zoek al heb ik de tekst met veel interesse gelezen. Alvast bedankt voor de reactie.
Dit liedje vond ik in een oud schrift van mjn moeder.
Het liedje van transvaal
In ’t verre transvaal,in ’t Afrikaanse land
heerst een hevige strijd ,voor de vrijheid van ’t land
Voor ’t vaderland in ’t heilig gerecht
Veel liever dood, dan voor den Engelsman slaaf of knecht
Zelfs jeugdige knapen, zij melden zich aan
Om met er die dapperen aan het strijden te gaan
Het zijn er de jongens, van het echt boerenbloed
Met fonkelende ogen, een heldhaftig gemoed
Ach vader ik spreek u, vervul toch mijn wens
Stuur mij naar het leger, of wel naar de grens
En leer mij het temneen, het moedige ros
Handteeren ’t geweer met u en met vorst
Ach Pieter gij bent er pas dertien jaar
uwe moeder vreest voor haar lieveling gevaar
zo gij haar beschermt, en thuis blijft alleen
Uwe broeders zijn alle naar ’t slagveld al heen
Toen viel uit het oog van de vader een traan
Haal spoedig uw paard en laat ons dan maar gaan
En zeg uwe moeder en zusters vaarwel
Maar ’t afscheid moet kalm zijn, kloek moedig en snel
Reeds lag onze Pieter bij moeder in de arm
Zij gaf hem een afscheidskus bedroevend en warm
Zijne zuster stak hem een veer op de hoed
Vaarwel lieve Pieter en mik nu maar goed
Het was op een vlakte op een zonnige dag
Daar heerste een stille doch bloedige slag
Vieduizend man Britte zij bestoemde een rand
En een handje vol boeren, dat hield er nog stand
Gedaan is de strijd, hier op ’t bloedige veld
Er lag menigen brit, maar ook boerenheld
Een Engelse kapitein, die doolt daar in ’t rond
En zocht of hij hier wellicht, zijne makkers ook vond
Daar zag hij in die gevallene schaar
Een broer met een sneeuwitte baard en ook haar
Een reizige stalte van echtelijke aard
Die al menige reis, door storm en wind heeft aanvaard
Zijne borst is doorschoten, nog ademt hij zwaar
Zijn oog dwaald al zoekend, dan hier en dan daar
Maar nu zich de vreemdeling, daarvoor hem buigt
dan spreekt hij en woord, dat van zielsmart getuigt
Gedaan is ’t met mij hier, ’t is geen hulp die ik vraag
Want sterven voor die vrijheid, ja dat doe ik graag
Maar vreemdelingen, ik hoop het, dat god het u loon
Als gij zoekt mijn kind, mijn dierbare zoon
Het is nog maar een kind, doch hij strijd als een man
Breng hem hiernu heen, als ’t nu nog maar kan
Omdat ik zij blikken nog eenmaal ontmoet
Vaarwel zeg voor leven, vaarwel zeg voor goed
Een klein beetje verder lag Pieter reeds dood
Getroffen met zijn vader door ’t smorende lood
Het geweer in zijn arm, zo trots in zijn eer
Maar in zijn patroontas, geen kogeltjes meer
Het hart van den Engelsman werd nu toch week
hij nam Pieter op zo kalm en bleek
En legde hem aan zijn vaders zoet hart
Dat jammert van klachten, gebroken van smart
Ach Pieter gij wilde niet van mij af
Nu delen wij samen, het zelfde graf
Een vloek aan den Engelman zo roept hij vol spijt
Die om hunne goud zuchtte, het leven mijns zoon hebt gewijd
Daar lag nu ’t zacht slapend en blozend kind
met zijn krullende lokken, waardoor speelt de wind
Nu groet hem die avond de zon, met een laatste straal
God zegenen Zuid Afrika God zegenen Transvaal
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
Er zijn veel liedjes over de boeren van Transvaal gemaakt met prachtige teksten en dramatische inhoud. Jammer genoeg is dit niet het liedje dat ik zoek al heb ik de tekst met veel interesse gelezen. Alvast bedankt voor de reactie.
Dit liedje vond ik in een oud schrift van mjn moeder.
Het liedje van transvaal
In ’t verre transvaal,in ’t Afrikaanse land
heerst een hevige strijd ,voor de vrijheid van ’t land
Voor ’t vaderland in ’t heilig gerecht
Veel liever dood, dan voor den Engelsman slaaf of knecht
Zelfs jeugdige knapen, zij melden zich aan
Om met er die dapperen aan het strijden te gaan
Het zijn er de jongens, van het echt boerenbloed
Met fonkelende ogen, een heldhaftig gemoed
Ach vader ik spreek u, vervul toch mijn wens
Stuur mij naar het leger, of wel naar de grens
En leer mij het temneen, het moedige ros
Handteeren ’t geweer met u en met vorst
Ach Pieter gij bent er pas dertien jaar
uwe moeder vreest voor haar lieveling gevaar
zo gij haar beschermt, en thuis blijft alleen
Uwe broeders zijn alle naar ’t slagveld al heen
Toen viel uit het oog van de vader een traan
Haal spoedig uw paard en laat ons dan maar gaan
En zeg uwe moeder en zusters vaarwel
Maar ’t afscheid moet kalm zijn, kloek moedig en snel
Reeds lag onze Pieter bij moeder in de arm
Zij gaf hem een afscheidskus bedroevend en warm
Zijne zuster stak hem een veer op de hoed
Vaarwel lieve Pieter en mik nu maar goed
Het was op een vlakte op een zonnige dag
Daar heerste een stille doch bloedige slag
Vieduizend man Britte zij bestoemde een rand
En een handje vol boeren, dat hield er nog stand
Gedaan is de strijd, hier op ’t bloedige veld
Er lag menigen brit, maar ook boerenheld
Een Engelse kapitein, die doolt daar in ’t rond
En zocht of hij hier wellicht, zijne makkers ook vond
Daar zag hij in die gevallene schaar
Een broer met een sneeuwitte baard en ook haar
Een reizige stalte van echtelijke aard
Die al menige reis, door storm en wind heeft aanvaard
Zijne borst is doorschoten, nog ademt hij zwaar
Zijn oog dwaald al zoekend, dan hier en dan daar
Maar nu zich de vreemdeling, daarvoor hem buigt
dan spreekt hij en woord, dat van zielsmart getuigt
Gedaan is ’t met mij hier, ’t is geen hulp die ik vraag
Want sterven voor die vrijheid, ja dat doe ik graag
Maar vreemdelingen, ik hoop het, dat god het u loon
Als gij zoekt mijn kind, mijn dierbare zoon
Het is nog maar een kind, doch hij strijd als een man
Breng hem hiernu heen, als ’t nu nog maar kan
Omdat ik zij blikken nog eenmaal ontmoet
Vaarwel zeg voor leven, vaarwel zeg voor goed
Een klein beetje verder lag Pieter reeds dood
Getroffen met zijn vader door ’t smorende lood
Het geweer in zijn arm, zo trots in zijn eer
Maar in zijn patroontas, geen kogeltjes meer
Het hart van den Engelsman werd nu toch week
hij nam Pieter op zo kalm en bleek
En legde hem aan zijn vaders zoet hart
Dat jammert van klachten, gebroken van smart
Ach Pieter gij wilde niet van mij af
Nu delen wij samen, het zelfde graf
Een vloek aan den Engelman zo roept hij vol spijt
Die om hunne goud zuchtte, het leven mijns zoon hebt gewijd
Daar lag nu ’t zacht slapend en blozend kind
met zijn krullende lokken, waardoor speelt de wind
Nu groet hem die avond de zon, met een laatste straal
God zegenen Zuid Afrika God zegenen Transvaal
Dit staat op het internet. Klik hier.
Onder voorbehoud dat je er iets gaat aan hebben aan deze tip.
mvg