Versje voor declamatie

2 reacties

1. Jeanne Albers

   26 mei 2013 om 18.45

   Zielsverhuizing

   Op het gras vlak bij de plas
   Waar de kikkers lustig sprongen
   Wijl de vogels lenteliedjes zongen
   Zaten Jan en Antje, handje in handje
   Met zijn beien, een beetje te vrijen.
   Ze zaten over de toekomst te soezen
   En zijn hoofd lag op haar witte blouse
   Ze zoenden elkaar telkens eens lekker
   En je weet, dan wordt het hoe langer hoe gekker
   Maar toen werd Antje poëtisch
   En ze sprak er pathetisch
   O Jan, mijn Jan, ach Jan, mijn Jantje
   En Jan zei, ben je niet lekker Antje
   Maar Antje sprak toen diep bewogen
   Met van liefde rollende ogen
   Ach Jan, ik denk aan latere tijden
   Als we eenmaal moeten scheiden
   Maar Jan sprak toen zeer benauwd
   Wou je nou al scheiden, we zijn nog niet eens getrouwd
   Nee sprak Antje, dat is niet mijn bedoeling
   Maar ik kan me soms zoo akelig voelen
   Als ik denk dat eens de tijd zal komen
   Dat jij van mij wordt weggenomen
   Of ik van jou, en wij misschien
   Elkander nooit meer zullen zien
   Dat je nooit meer zegt, mijn hondje, mijn poesje
   En de tranen rolden over haar bloesje
   Eerst keek Jan haar beteuterd aan
   Maar toen sprak hij vol autoriteit
   Je bent elkaar niet voor eeuwig
   De zielsverhuizingsleer, sprak hij geleerd
   Zegt dat je op aarde direct wederkeert
   Natuurlijk in een andere vorm
   Bijvoorbeeld als ezel of een worm
   Als een lelie of een beer
   En zoo zie je elkander weer
   Antje veegde haar ogen af, en snoot haar neus
   En zei toen, Gut Jan, is het heusch?
   He, weet je wat ik dan zou willen zijn!
   Zoo iets heel liefs, zoo iets heel kleins
   Als ik weer terug kom zooals je hebt gelezen
   Dan zou ik een boterbloempje willen wezen
   Zoals ginds in de weide staat
   Verliefd keek Jan zijn Antje aan
   En zei, als jij als boterbloempje bent herrezen
   Ant, dan zou ik een os willen wezen
   Graasde ik dan in de wei waar jij stond
   Zocht ik net zo lang, tot ik je vond
   Had ik je dan, dan boog ik mijn kop
   En van pure liefde vrat ik je op
   Natuurlijk gaf hij bij al die visioenen
   Zijn Antje een paar honderd zoenen
   Maar Antje lachte, en zei maffe gek
   Ik zie me al zitten in jou bek
   Wat zou je dan met mij beginnen
   Nou zei Jan, dan slik ik jou naar binnen
   Dan kom je in mijn maag, mijn wijfje
   Dan heb ik je vast schat, want daar blijf je
   Dan ben je bij mij voor altijd
   Nee . . . . zei Antje, je raakt me weer kwijt
   Wat er in gaat bij de snuit
   Komt er aan de andere kant weer uit
   En Antje bloosde, en giechelde zacht
   En Jan zei, daaraan heb ik niet gedacht
   Gut Ant, ’t is eigenlijk een vies praatje
   Maar dan werd jij zoo’n plakkaatje
   Ja lachte Ant, … en met een zoen
   Vroeg ze, zeg Jan wat zou jij doen
   Wat zou je dan wel zeggen
   Als je mij zo plat op het land zag leggen
   En toen zei Jan; als ik zag
   Als jij zoo plat op het land daar lag
   Dan zei ik, dat is besallemandert
   Gut, Gut, wat is die Ant verandert.

   Gedicht van Taco Zondervan (1878 – 1966). Geschreven waarschijnlijk ergens in de jaren 30.
2. Hanneke Peters

   26 mei 2013 om 18.12

   Zielsverhuizing

   In het groene gras
   Dicht bij een plas
   Waar de kikkers rustig sprongen
   En de vogels hun lente liedjes zongen

   Zaten Jantje en Antje
   Samen hand in handje
   Met hun beide
   Gezellig te vrijen
   Ze zoende elkaar telkens lekker,
   En zoals je wwet [weet] dan wor je hoe langer hoe gekker

   Op eens sprak ans poëtich
   Mijn Jantje mijn jantje Mijn Jantje
   En Jan sprak wor je niet lekker Antje
   Jawel sprak Antje diep bewogen
   Met van liefde rollende ogen

   Maar ik denk om latere tijden
   Als we eenmaal moeten scheiden
   Scheiden sprak Jan benouwd
   En we zijn nog niet getrouwd
   Och nee sprak Ans dat is niet mijn bedoelen

   Maar ik kan me soms zo angstig voelen
   Als ik denk dat eens de tijd zal komen
   Dat jij van mij wordt weg genomen
   Of ik van jou mischien
   En wij elkaar nooit wederzien

   En jij niet meer zult zeggen Mijn Ansje mijn boesje
   En de tranen rolde over haar bloesje
   Toen sprak Jan vol Autoriteit
   Maar kind in zo’n geval ben je elkaar niet altijd kwijd

   De zielsverhuizingsleer beweert dat men op aarde weder keert
   Maar in een ander gedaante in een ander form
   Bijvoobeeld als leilie of als worm
   Of als ezel of als Beer

   En zo zie je elkander weer,
   Antje veegde haar tranen en snoot haar neus
   En zei gut Jan is het heus
   Als het waar is wat je daar hebt gelezen
   Zou ik een Boterbloempje willen wezen
   Zoals daar in de weide staan
   En verliefd keek Jan z’n Antje aan

   En onder al die sermoenen
   Gaf hij haar wel honder zoenen
   En als jij dan in een boterbloempje bent herezen
   Zou ik een koe willen wezen

   En stond ik in de wei waar jij stond
   Dan zocht ik net zolang tot ik je vond
   En vond ik je dan boog ik mijn kop en uit pure liefde
   vrat ik je op

   Dan zat je in mijn maag mijn wijfje
   En wel voor eeuwig want daar blijf je
   Mis sprak Ans wat er gaat in de snuit komt er aan de andere
   kant weer uit
   En wat zou je dan wel zeggen
   Als je me daar zo plat zag legen [leggen]
   Wat ik dan zeggen [zou] sprak Jan wat ik dan zou zeggen
   Het is toch besalemanderd
   Goeie grutte mijn kind wat ben jij veranderd!